Beata walczy z rakiem dla syna.

Edit. Założyłam zbiórkę niecały rok temu. Dzięki wielkiemu sercu Was wszystkich, moich drogich Darczynców, udało mi się pokryć prawie 10 miesięczne leczenie Xgevą. Udało mi się przeżyć  kolejny rok dla mojego syna. Udało mi się opłacić opiekunów, odbyć konsultacje w Krakowie, zakupić witaminy i suplementy na wzmocnienie odporności organizmu, opłacić dojazdy do Gdyni. Z całego serca Wam dziękuję kochani. To także dzięki Wam żyję i mam wielką nadzieję na kolejny rok życia, ale do tego potrzebuję Waszej pomocy po raz drugi. Cel ten sam- na leczenie i wszystko co jest z nim związane. Z wielką nieśmiałością proszę Was o kolejny rok życia. A oto moja historia..

 Mam na imię Beata. Choruję na agresywnego raka piersi her 2 dodatniego od dziewięciu lat. Po pierwszej diagnozie zostałam poddana mastektomii. Od trzech lat leczę przerzuty. Rak zaatakował wątrobę, płuca i kości. Po raz drugi stanęłam do walki, a stawką jest moje życie, ale też życie mojego syna z mamą w swoim domu, a nie w domu opieki społecznej, wrzucony i sam. 

Każdy z nas, z rakiem w swojej  historii, liczy się z tym, że choroba może powrócić, ale tak naprawdę każdy ma nadzieję, że u niego dalszego ciągu nie będzie. Ja również tak myślałam. Życie jednak miało dla mnie inny scenariusz.

Początek roku 2019 okazał się być początkiem przerażenia, bólu, łez i paraliżującego strachu. Byłoby łatwiej, gdybym była sama lub gdyby nie było odpowiedzialności nie tylko za swoje, ale także za czyjeś życie.

Bartek, mój syn, ma 25 lat i cierpi na autyzm wczesnodziecięcy. Dodatkowo jest niepełnosprawny intelektualnie w stopniu umiarkowanym. Jest całkowicie zależny od pomocy drugiej osoby. Od ponad dwudziestu lat idziemy przez życie razem, a od dziewięciu lat, po śmieci mojej mamy, tylko we dwoje. Nie było i nie jest to łatwe życie, a gdy połączyło się ono z tak okrutną i straszną chorobą jaką jest rak, okazało się, ze albo wytrwam i poradzę sobie, albo po prostu nas nie będzie...

Każdego dnia modlę się tylko o jedno, o cud życia na każdy kolejny dzień.

Serce rozrywa się na milion kawałków, gdy pomyślę, co stanie się z Bartkiem gdy mnie zabraknie. Dlatego aby zwiększyć moje szanse na życie postanowiłam poprosić Was o pomoc.

Przez dziesięć  lat radziłam sobie sama, ale teraz wydatki przerastają znacznie moje możliwości finansowe.

Od lutego przyjmuję Xgevę - lek, który nie jest refundowany przez NFZ, a koszt jednego zastrzyku waha się w granicach 900 -1500 zł. Xgevę przyjmuję raz w miesiącu. Konsultacje lekarskie w Krakowie, oraz dojazdy na GŁÓWNE leczenie do Gdyni co tydzień, to dodatkowe koszty. Obecnie od maja tego roku jestem leczona chemią. Przyjmuję Paclitaxel, który osłabia przede wszystkim odporność. Potrzebuję ciagłego wzmacniania organizmu, a to są niemałe koszty w budżecie domowym.

Moje wyjazdy na leczenie, zrobienie większych zakupów lub konieczny w przypadku przyjmowania chemii odpoczynek, łączą się z wynajęciem opiekuna medycznego, który podczas mojej nieobecności lub niedyspozycji zajmie się synem. Niestety moje Państwo nie zadbało o takich jak my. Nie ma ŻADNEGO rozwiązania systemowego dla osób opiekujących się synem lub córką z niepełnosprawnością, a które znalazły się w takiej sytuacji jak ja. 

Koszty opiekuna lub terapeuty pokrywam sama, a jest to kwota ok. 1000 zł miesięcznie. 

Bardzo proszę o wsparcie nawet drobną kwotą, która ma dla mnie olbrzymie znaczenie. Z całego serca dziękuję za każdy życzliwy gest w moją stronę.