Dla kotków z domu na skraju

Na skraju wsi, tam, gdzie ostatnie domy ustępowały pola leśnej gęstwinie, stał opuszczony dom. Nikt już nie pamiętał, do kogo należał. Z czasem stał się niemym świadkiem upływu czasu, a jego okna, jak puste oczodoły, wpatrywały się w zmieniające się pory roku. W końcu stał się po prostu  domem na skraju.

I właśnie w tym miejscu, z dala od ludzkich  oczu, znalazła schronienie kolorowa kotka, którą los rzucił w te strony. Jednak to nie chłód czy głód sprowadziły ją pod ten dach. W jej brzuchu kryło się nowe życie, które w końcu się narodziło.

Minęło kilka miesięcy, a małe kocięta wyrosły na żwawych, ciekawskich świata łowców. Polowały na myszy, goniły się po zarośniętym ogrodzie i tak mijał dzień za dniem.

Jednak jesienne żniwa i pierwsze chłodne noce zwiastowały kolejną zmianę. Natura ma swoje własne, niezmienne prawa. Pewnego dnia, kiedy pola były już puste, a wiatr niósł zapach wilgotnej ziemi, kotka ponownie poczuła, że w jej ciele rozwija się nowe życie. Po kilku miesiącach, gdy na drzewach pojawiły się pierwsze pąki, a słońce zaczęło grzać mocniej, znowu wydała na świat kolejne pokolenie, które miało dorastać w cieniu domu na skraju.

A dom? Dom stał dalej, milcząc. Teraz był domem matki i jej dzieci, schronieniem  w tym zapomnianym  przez ludzi miejscu.

Tak siedziały między starymi kartonami małe kotki, które nie wychodziły poza to miejsce i uciekały jak tylko słyszały jakieś kroki i głosy.

Raz  Dobra Dusza zobaczyła stadło kotów  przy domu na skraju i postanowiła im pomóc.

Zaczęła szukać dla nich pomocy.

Codziennie przychodziła z pachnącą karmą. Zaczęła też łapać kotki do kastracji.

Prosimy o wsparcie dla całej gromadki  kotów z domu na skraju .

Pomożecie,??