Dom dla moich córek

Mam na imię Paulina, jestem mamą trzech cudownych dziewczynek, 15 letniej Emilii, 8 letniej Poli i 4 miesięcznej Igi. Pochodzę z dysfunkcyjnej rodziny, do wszystkiego przez lata musiałam dochodzić  tylko własnymi rękoma. 5 lat temu wychowujac samotnie dwie córki  zaczęłam prowadzić  działalność gospodarczą. W pracy spędzałam po 12-14 godzin na dobę, bez jakiegokolwiek wsparcia. Postanowiłam wtedy że  zbuduję  dom dla moich dzieci. Przez 4 lata byłam mamą,  szefową, pracownikiem, kierownikiem. Natłok obowiązków  w zeszłym roku doprowadził mnie do dużego załamania psychicznego, depresja. Zamknęłam działalność.  Dom jeszcze nie był skończony,  mieszkaliśmy na wynajmowanym mieszkaniu. Kredytu nie starczyło na wykończenie, ceny wzrosły o 100%, walcząc popadłam w dlugi. Po pracu miesiącach poznałam kogoś. Początki jak z bajki. W sierpniu wzięliśmy ślub, niespodziewanie zaszłam w ciążę. Bez pracy bez dochodu. Nasze małżeństwo  przeszło ciężka  próbę  której nie udźwignęliśmy. Zaczęło się prawdziwe życie, mąż  uciekał do pracy nie wspierał mnie.  W grudniu postanowiłam przeprowadzić  się do nieskończonego domu bez elewacji i centralnego ogrzewania. Mąż wraz z nami. Od kilku miesięcy było coraz gorzej, okazało się że nie znam człowieka, który jest moim mężem.  Na początku  czerwca odszedł od nas, zostawiając mnie bez środków do życia.  W chwilii obecnej borykam się z dużymi trudnościami finansowymi. Długi rosną, do skończenia budowy zostało  mi tak nie wiele i aż tak wiele. Mam 4 miesięczną córkę,  nie mogę iść do pracy.  Nie mam z kim zostawić córki  pod opieką. Bank chce rozliczyć  budowę. 30.06.2025roku był ostateczny termin. Boję się  że  wypowiedzom nam umowę  kredytu hipotecznego. A wtedy wylądujemy na ulicy? Powiedziałam sobie że  będę  walczyła  tak jak robiłam to całej życie aby moje córki miały dach nad głową. Postanowiłam szukać pomocy oraz tutaj błagać o pomoc w zapewnieniu schronienia moim córkom. Będę wdzieczna za każdą złotówkę bądź chęć  pomocy w dokończeniu  domu. Nie poddam się do póki starczy mi sił!