Przystawka Stricker Lipo Smart

Witam pięknie. Moje nazwisko Przemysław Art. Jestem 38 letnim, pełnym woli życia i szerokim obrębie pasji,optymistycznie nastawionym do świata, skromnym mieszkańcem niewielkiego miasta na północy Mazowsza.

 Od dziecka zmagam się m.in. z rozszczepem kręgosłupa, przepukliną oponowo-rdzeniową, zaś od niedawna ,zdiagnozowano u mnie zakotwiczenie rdzenia kręgowego typu tak skomplikowanego( z powodu zabiegów z dzieciństwa, chorób wrodzonych, "wkleszczenia się" zakotwiczonego odcinka kręgosłupa w rany pooperacyjne po zabiegu plastyki odcinka lędźwiowo krzyżowego, przebytego 2 doby po narodzinach, nietypowego kształtu rany pooperacyjnej po zabiegu plastyki odcinka lędźwiowego kręgosłupa, przeprowadzonego w 2 dobie życia i ryzyka zakażenia rany), że wręcz niemal nieoperacyjnego....

W ostatnim czasie, zespól medyków jednego z warszawskich szpitali, wyraził akceptację i celowość podjęcia się zabiegu odkotwiczenia, przejdę go w najbliższych dniach...

Charakteryzuje się ona: podłużnie biegnącymi bólami w okolicach kręgosłupa lędźwiowego i piersiowego,bólami ciągnącymi się od klatki piersiowej po żołądek , bólami sztywniejącymi karku, szyi i tyłu głowy, oraz bólami skroni, boków twarzy, osłabieniem kończyn.

Mimo, iż postępowanie chirurgiczne w chorobie jest działaniem stosunkowo bezpiecznym, nieskomplikowanym ( u osób ,u których przebiega ono w postaci mniej złożonej niż u mnie), a sam zabieg nie stoi pod znakiem zapytania w ich przypadkach( wykonuje się tzw. odkotwiczenie rdzenia, przecięcie nici końcowej kręgosłupa), to jednak, po przebyciu zabiegu i w samym przebiegu choroby, w wielu wypadkach,wielką rangę jako konieczność-przykłada się do dynamicznej, ustawicznej formy rehabilitacji aktywnej- kończyn, mięśni i stawów, co pozwala na powrót do zdrowia i prewencyjne zapobieganie podobnym dolegliwościom w przyszłości, tudzież  pozwala uniknąć trwałych ubytków neurologicznych o charakterze mięśniowo-nerwowym.

Wielka szansą na taką formę rehabilitacji oraz zdrowotnej prewencji, a przy tym niesamowitą formą aktywności oraz wszechstronnego transportu, byłoby dla mnie posiadanie przystawki rowerowej typu handbike marki Stricker Lipo Smart Electrodrive Paraplegic w ponadstandardowej wersji z napędem na ręce i nogi ,obok opcjonalnego napędu elektrycznego jako dodatkowego( standardowa wersja bowiem,zawiera tylko napęd manualny i elektryczny, bez możliwości napędzania pojazdu nogami).

Posiadam od pewnego czasu lekki aktywny wózek Quickie Easy Life IS  z aktywną ramą,odchylanymi podnóżkami.

 Wprost od przedstawicieli firmy Stricker uzyskałem informację ,iż przystawka w opisanym wyżej wariancie jest techniczne w pełni możliwa do wykonania i chętnie się podejmą jej produkcji , zaś wspomniany model przystawki handbike - zdaniem fachowców- po niewielkiej adaptacji, świetnie współgrałby z mym wózkiem.

Niestety, w realizacji tego przedsięwzięcia istnieje bardzo poważna bariera i nieprzekraczalny dla mnie problem.

Koszt wykonania przystawki w wersji opisanej powyżej u niemieckiego producenta wynosi ok. 7 tys euro, zaś koszt jej sprowadzenia  przez polskiego importera( co może okazać się dużo bardziej realne do wykonania) ,sięgać może kwoty rzędu 25-30 tys zł. 

Sprzęt ten nie jest w najmniejszym stopniu refundowany przez NFZ, PCPR , PFRON i inne tego typu organy, zajmujące się dofinansowaniami do sprzętu rehabilitacyjno ortopedycznego.

Taka suma pieniędzy,przekracza możliwości materialne rencisty socjalnego, którym jestem. Nie mam nadto żadnych innych źródeł utrzymania. Przekracza ona również finansowe możliwości moich rodziców z którymi mieszkam( starsi,skromni schorowani ludzie, pobierający mizerne świadczenia rentowo-socjalne).

Dlatego śmiem pięknie pokornie prosić wrażliwych,szlachetnych ludzi o otwartych i szczerych sercach o konkretne formy wsparcia mnie w dążeniu do realizacji mego, opisanego powyżej marzenia,a zarazem szansy na osiągnięcie znacznego poziomu formy sprawnościowej.

Wierzę,ze jesteśmy Wielkim Społeczeństwem , które w ważnych ,istotnych sprawach,nie pozostawia bliźniego swego w trudnym położeniu-sam na sam z jego troskami.

Wiem też ,pomimo nieubłaganego,niekorzystnego dla zdrowia upływu czasu,że nadzieja umiera jako ostatnia,wraz z indywidualnymi marzeniami.

Już dziś chcę rzec"Bóg zapłać" ,wszystkim ludziom o pięknych sercach...

Każda forma pomocy, jest dla mnie darem na wagę złota.

"Niech nasza droga będzie wspólna.

Niech nasza modlitwa będzie pokorna.

Niech nasza miłość będzie potężna.

Niech nasza nadzieja będzie większa od wszystkiego-

Co się tej nadziei może sprzeciwiać".

(Św. Papież Jan Paweł II)