Długa Droga Igrzysk Olimpijskich

Cześć, nazywam się Julija Polniuk. Mam 19 lat i trenuję łyżwiarstwo figurowe. 

Chciałabym na początek opowiedzieć kilka słów o sobie.

Jestem z dużej rodziny: mama, tata, siostra, brat, kot, pies i mrówki. :)

Od dzieciństwa marzyłam o tym, żeby pojechać na Igrzyska Olimpijskie.

Początkowo był plan na letnie…ale życie jest pełne przygód i 8 lat temu pierwszy raz stanęłam na lodzie… Zrozumiałam wtedy, że jest to sport,  dla którego jestem gotowa oddać całe życie!

Gimnastyka artystyczna, którą wtedy trenowałam, poszła w odstawkę, a ja zaczęłam śmielej marzyć o wyjeździe jako łyżwiarka figurowa. 

Łyżwiarstwu figurowemu poświęcam całe swoje życie. Uczę się w trybie indywidualnym, żeby móc korzystać z lodu zawsze, kiedy tylko jest wolny. W Warszawie jest tylko jedno pełnowymiarowe lodowisko, a na tafli o 15 czy 16 po 50-60 osób. W takich warunkach ciężko walczyć o marzenia, trzeba robić coś więcej.  

Przez 6 lat wstawałam codziennie o 4.20 rano i od razu biegłam na trening. Rozgrzewka, trening o 5:45, sporo czasu ćwiczyłam też poza lodem i w domu. Jestem zawsze gotowa do boju i pokonania wszelkich trudności. 

Moja praca przyniosła mi jak do tej pory następujące wyniki:

- byłam Mistrzynią Polski Młodzików, 

- dwukrotną Wicemistrzynią Ogólnopolskiej Olipmpiady Młodzieży, 

- w 2023 roku pod czas sezonu brałam udział w międzynarodowych zawodach z cyklu Junior Grand Prix w Courchevel i Gdańsku. W Gdańsku ustanowiłam swój rekord życiowy.

Niestety, po tych zawodach przyszła przewlekła choroba, która nie pozwoliła mi pokazać pełni moich możliwości. Nie obroniłam drugiej pozycji po programie krótkim w Mistrzostwach Polski Juniorek i musiałam zadowolić się czwartym miejscem. Było mi przykro, wiem, że stać mnie na więcej i ciężko na to pracuję, ale dało mi to dużego kopa w tyłek żeby się nie zatrzymywać, zawsze iść do przodu i walczyć do końca.

Żeby robić postępy, a nie wegetować w tym sporcie na poziomie juniorski-seniorskim potrzebuję zainwestować więcej pieniędzy. Muszę regularnie korzystać z usług psychologa, fizjoterapeuty, wynająć czasem dodatkowy lód.

Rodzice od lat pokrywają koszty składek, moje sukienki, wyjazdy, opłacają trenera na zawody i warsztaty zagraniczne, a także wszelkie możliwe treningi pozalodowe, taneczne. Dbają o moje żywienie i o suplementację. Staram się ich odciążać jak tylko mogę grając w reklamach i filmach, a także występując w pokazach.

W naszych polskich warunkach dopięcie tego budżetu robi się ostatnio bardzo trudne - koszty lodu i pracy ze specjalistami bardzo rosną i dlatego z ciężkim sercem, ale chciałam prosić Was o pomoc. 

Rodzice dalej będą płacić za mnie to, co płacili do tej pory. Mam po prostu świadomość, że moje rodzeństwo też wymaga uwagi i wsparcia i o więcej nie mogę już prosić. Jestem niepełnoletnia, na razie nie mam możliwości dorabiać więcej, niż robię to do tej pory.

Obiecuję, że odwdzięczę się za każdą Waszą pomoc - będę pracować jeszcze ciężej i godnie reprezentować nasz kraj. 

Zawsze możecie też liczyć na moje wsparcie przy różnych akcjach.

Wiem, że czasy nie są łatwe dla wszystkich nas. Tym bardziej docenię każdy grosz i z góry bardzo Wam dziękuję!

Obiecuję, że nie zmarnuję tej szansy!