Książka "W krainie moich Dróg"

Witam Wszystkich bardzo serdecznie!

Jestem fotografem, dziennikarzem i tak wyszło w życiu, że bywam też poetą. Mam za sobą debiut literacki w 2010 roku, kiedy ukazał się mój pierwszy tom poezji pt. "Archanioł i Rycerz". Byłem również redaktorem książki pt. "Antologia polskiej poezji tożsamościowej" wydanej w 2012 roku.

Obecnie zebrałem kolejny autorski materiał, liczący około 100 wierszy, które chciałbym wydać drukiem jako książkę- stąd moja prośba do Was o pomoc w tym projekcie. Niestety, koszty poligraficzne nie należą do małych, a w przypadku braku możliwości dofinansowania z instytucji zwanej Ministerstwem Kultury i Sztuki, można polegać tylko na szczęściu- co nie zawsze się spełnia w świecie realnym- ale można też polegać na dobrej woli Darczyńców, bez których nie powstałoby tak wiele wspaniałych i pożytecznych rzeczy.

Książka będzie nosić tytuł "Kraina moich Dróg". Zgromadzone tam wiersze opisują rzeczywistość w różnych sferach naszej codzienności. I chociaż jest to męska poezja, to jednak nie jest ona pozbawiona wrażliwości, osobistych sentymentów, a podmiot liryczny wędruje po różnych zakamarkach ludzkiej duszy. Nie tylko polityka, nie tylko człowiek i jego dylematy, ale również miejsca zapomniane i odnajdywane- ślady naszej obecności. Poezje uzupełniają fotografie mojego autorstwa, które tworzą jednolitą całość.

Środki tutaj zgromadzone zostaną wykorzystane w pełni na opracowanie graficzne, skład, druk oraz na promocję publikacji. Książka ma być wydana solidnie z kolorową okładką, na dobrym papierze. Bardzo mi zależy, aby publikacja ta ukazała się jak najszybciej i dotarła do jak największej liczby osób.

Będę głęboko wdzięczny wszystkim tym, którzy przyczynią się do wydania niniejszej książki. Każdy z Was- darczyńców może stać się współwydawcą, a jednocześnie przyczynić się do rozwoju polskiej kultury tożsamościowej.

Wszystkim Darczyńcom bardzo serdecznie z góry dziękuję i dedykuję kilka poniższych wierszy, które się ukażą w tomie poezji „Kraina moich Dróg”:

Próba Manifestu

Prośba o więcej

wyciągnięte ręce

błagalnie przed siebie

ku górze

jak napis białą farbą

na czerwonym murze

litania prawdy i skowyt-

jeszcze nam mało

pięścią na oślep, kamieniem w dal

nic się nie stało

determinacja

ktoś o tym napisze tren

teraz modlitwa i krzyk

przez nieme usta żebraczy rytm

i strzałów głuchy trzask

to już śmiertelny sen

a teraz ulica pusta

rozrzuca bezlitosny wiatr

strzępy flag

na których nie ma już słów

jest świeża krew

co wsiąka w bruk

Prosić o więcej

gdy nie ma nic

raz jeszcze umrzeć

potem zmartwychwstać

od nowa żyć

w niewoli świata

kiedy ziemia jest płaska

potyka się co krok

jak ślepy łgarz

gdziekolwiek da się

odejść po cichu

powróci wrzask

Zaklinając wiecznością sielskie dni…

W obrazach twych

niezwykłych

niczym węglem malowanych

przy zamyślonej ulicy

dom przy domu

okrywa się cieniem skarbów schowanych

dyskretnie i cicho

bez kołatek i bez dzwonów

zaprasza do środka

tajemnicza izba

gdzie na ścianach wiszą

kolorowe świątki

różańców i medalionów

a w sieni leniwie

spogląda kogucik

gliniana zabawka wszechczasów

jak pies na werandzie w bezruchu

niezauważalnie

w harmonii pozostanie

na wieczność w pamięci

oto jest sztuka

oto wyzwanie!

Pisz swoje dzieło

-najlepiej jak zawsze-

szkiełkiem i okiem

w przestrzeniach piękna

mistrzu Bogdanie

Miasto - powrót

Nie udało się odejść

tak całkiem z miasta mego snu

które widziałem w czułych słowach

moich nieobecnych już Bliskich

był inny świat

w kamiennym labiryncie domów jak skały

nieporuszonych zalotami barbarzyńców

i mosiężne klamki

przetrwały

u bram ciężkich wrót-

zostało po kres

Tramwaj zgrzytał żałośnie

tak samo jak tu

i pędził przez miasto moje

które teraz nazywa się Wrocław

a ja ciągle mówię Lwów