Pies z krwawiącym guzem...pomocy

23 GRUDNIA…

Miasto ozdabiają setki iskrzących lampek, fantazyjnie przystrojone choinki tworzą bożonarodzeniową aurę.  Czerwone czapki świątecznych Mikołajów wyglądają zza szyb okiennych oświetlonych kolorowymi światełkami.

Śnieg już stopniał, a z nieba miarowo lecą gęste krople pokrywając chodniki szklistą taflą.

Temperatura spada poniżej zera. Przechodnie podnoszą kołnierze, naciągają czapki na czoło. Stawiając na chodniku torby wypełnione świątecznymi zakupami rozcierają skostniałe dłonie. Jest zimno. Przeraźliwie zimno.

-----------------------------------------------------------------------

Tymczasem ja w drodze do gabinetu weterynaryjnego.

Sunia po wypadku komunikacyjnym, cały tył obolały, reaguje bólowo i kłapie.

Błąkała się samiuteńka, nikt jej nie udzielił pomocy, jedziemy więc z panią Kasią po raunek, bo boli i czas nagli.

Przychodzi wiadomość:Odczytuję, ale nie ma czasu na zastanawianie, sunię trzeba uśpić do badań, nie pozwala niczego przy sobie zrobić. W czasie kiedy zasypia, przychodzi kolejna wiadomość.

Pies z guzem, sunia po wypadku, a ręce mam tylko dwie.

Robimy rentgen, ulga, bo nie ma żadnych złamań. Decyzja o kolejnym zdjęciu i sprawdzeniu stawów kolanowych. Trudno się skupić, bo telefon pika złowieszczo niosąc wiadomość za wiadomością.

,„Krew mu leci i kapie na chodnik”.

„Czy ktoś może go zabezpieczyć, bo krwawi bardzo??”

Losie…kolejny rok to samo. Boli mnie głowa, jestem przeziębiona, mam gorączkę i wykańczający kaszel. Stoję bezradnie nad wybudzającą się sunią i staram się uporządkować informacje.

Pies staruszek z ogromnym krwawiącym guzem i uszkodzoną łapką. Błąka się od kilku dni, straż miejska została powiadomiona, nikt nie zareagował. Pies zmarznięty, trzęsący się ze strachu, słaby, pokładający się na środku chodnika i ulicy.

Myślę, co zrobić, bo mam do zabezpieczenia sięgającą powyżej kolana sunię po wypadku, którą muszę zawieźć do domu tymczasowego i serię wiadomości o kolejnym potrzebującym psie.

Przez chwilę opracowujemy z mężem strategię, rozdzielamy samochody, sunia do jednego, w drugim przygotowujemy w bagażniku koce dla krwawiącego psa.

Jedziemy.

Dojeżdżamy na wskazane miejsce- JEST!!!

Patrzę na niego, a przed oczami przesuwają mi się obrazy sprzed 3 lat i spacerujący samotnie w wigilię, wychudzony i przewracający się na ulicy Dyziek...

(Osoby, które nie znają Dyziowej historii odsyłam tu- https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=1060559287627625&id=100010206903209 )

Pies stoi na środku ulicy, jest przemarznięty do granic, dygocze z zimna. Nie wiem, czy nie ma gorączki, bo jego ciałem co jakiś czas wstrząsa niekontrolowany dreszcz.

Próbuje iść, ale łapki odmawiają posłuszeństwa, przednia jest obolała, psiak z trudem stawia ją na ziemi.

W końcu poddaje się, zrezygnowany kładzie na środku jezdni…

Stracił już i siły i nadzieję…

W okolicznych oknach wesoło migają świąteczne światełka…przemarznięci przechodnie dziarsko przemierzają ulice z siatkami wypełnionymi zakupami, które mają trafić na bożonarodzeniowy stół.

Prawdziwie świąteczną aurę zakłóca tylko gęsto padający i marznący deszcz… i ociekający wodą pies na środku jezdni…

A może to tylko ja mam wrażenie tego zakłócenia?...

W końcu tylko ja widzę w nim naszego wycieńczonego i wędrującego pośród samochodów Dyźka...

------------------------------------------------------------------- 

Podbiegam do tej kupki psiego nieszczęścia i okrywając kurtką podnoszę z jezdni kątem oka rejestrując pozostałą na asfalcie plamę krwi.

Psiak trzęsie się niemiłosiernie, mam przez chwilę wrażenie, że wypadnie mi z rąk.

Postawiony na chodniku staje skulony, chowa pod siebie ogonek i dygocząc patrzy tak, że pęka mi serce… Kto ci to zrobił, maluchu?

Pakujemy go do samochodu, guz jest wielki, krwawi, na jasnym kocu pojawiają się ogromne plamy krwi.

Czas nagli, bo w drugim samochodzie sunia po wypadku. Na szczęście moja córka zgodziła się ją zabezpieczyć, więc ruszamy. Na miejscu wypakowujemy sunię, zaglądamy do naszej przedwigilijnej znajdki i odkrywamy, że w dalszym ciągu dygocze z zimna.

Zakładamy ciepłe ubranko, zmieniamy zakrwawiony koc i z opatulonym kołderką psiakiem ruszamy w 100 kilometrową podróż do kliniki w Gdańsku.

Nie jest dobrze, bo cały samochód wypełniony jest zapachem gnijącego ciała...

Otwieramy wszystkie okna, zaglądam po drodze do psiaka- śpi tak mocno, że prawie nie reaguje, kiedy poprawiam na nim kołdrę i opatulam go jeszcze szczelniej.

KLINIKA

Biedulek jest tak wykończony, że daje przy sobie zrobić wszystko. Boli go bardzo, pomimo to nie wykonuje standardowego w takich sytuacjach kłapnięcia, odwraca tylko łepek i zrezygnowany cicho popiskuje. Jest wystraszony, skulony, pokornie przyjmuje zaglądanie do oczu, pyska, wszelkie naciski, przenoszenie ze stoły na stół, badanie USG.

Boi się i trzęsie, na podłodze zostawia za sobą plamy ropy i krwi.

Umęczony badaniami, zasypia na podłodze i nie mogę go dobudzić, by wyjść...

Podsumowując badania:

-guz przy odbycie- twardy, nieprzesuwalny względem podłoża, z licznymi ogniskami martwiczymi, miejscami podkrwawiający 

-bardzo powiększona prostata (reagował bólowo przy nacisku)

- powiększone węzły chłonne, przy czym prawy węzeł podżuchwowy wielkości włoskiego orzecha

- ropna wydzielina z prącia

- zmiany osłuchowe (konieczność konsultacji kardiologicznej)

- jakaś nieprawidłowość w USG: „w okolicy doczaszkowej od pęcherza zmiana heteroechogenna o średnicy 1,7 x 2,7 cm(prawdopodobnie węzeł chłonny)”.

-----------------------------------------------------------------------------------

Zabieram umęczonego do granic psiaka i jedziemy do (wspaniałego!)domu tymczasowego, który zorganizowały dziewczyny z trójmiejskiego Judytowa...

Historia ma ciąg dalszy, wszystko powoli opiszę, teraz tak na szybko, co wiadomo na dziś:

30.12. - planowane badanie kardiologiczne kwalifikujące do operacji

03.01. - zabieg usunięcia guza, pobranie tkanek do badania histopatologicznego

Pomóżcie, proszę, zebrać finanse na uratowanie naszej przedwigilijnej znajdki.

Cierpi, cierpi bardzo...

Mam nadzieję, że nie jest jeszcze za późno…

__________________________________________

PS Bieżące informacje na temat psiaka będą pojawiały się na moim profilu Fb.

https://www.facebook.com/profile.php?id=100010206903209

Prawdopodobnie znana jest już „opiekunka” Pepina.

Wszystko Wam niedługo opiszę.