Kochany Mikołaju,

Oto list do Św. Mikołaja mojego brata ciotecznego, Alanka:

"Kochany Św. Mikołaju, 

mam na imię Alanek i chodzę do przedszkola. Bardzo lubię się bawić, ale czasem nie mam na to siły. Moja mama mówi, że zachorowałem na cukrzycę typu 1, ale tak do końca nie rozumiem co to znaczy. Wiem tylko, że nie mogę już jeść swoich ulubionych przysmaków. Kiedy inne dzieci w przedszkolu jedzą słodycze jest mi bardzo przykro, bo ja nie mogę się nawet troszkę poczęstować, choć przecież jestem grzeczny. 

I bardzo boli mnie, kiedy mama co godzinę wbija mi taką straszną igłę w paluszek. Mówiłem jej, że bardzo bym już tego nie chciał, że to boli, że na pewno mam już dobry cukier. Boję się też tych ciągłych zastrzyków z insuliny, choć po nich mam już więcej siły. 

Mama wciąż tłumaczy, że to dla mojego dobra, że to ratuje mi życie. 

Kiedyś przez ten okropny cukier obudziłem się w szpitalu, bo przekroczył niebezpieczny dla mojego życia poziom, ponad 400. Ja nie chcę zapaść w śpiączkę.

Dzięki dobrym ludziom niedługo będę mieć takie coś, co nazywa się pompa insulinowa, która sama podaje mi odpowiednią ilość tej insuliny, ale mama nie ma pieniędzy na takie specjalne wkłady i sensory do niej, bo są bardzo drogie. Ich koszt, to 1000 zł. miesięcznie, co rocznie daje aż 12.000 zł. To bardzo dużo dla mojej mamy. 

Bardzo chciałbym jej pomóc, aby znowu zobaczyła we mnie wesołego, pełnego życia chłopczyka. 

Proszę Cię, drogi Mikołaju, pomóż mi spełnić to marzenie.

Alanek"