Rehabilitacja mojego Taty-Romana

Cześć jestem Kasia, chcę Wam opisać opisać historię mojego taty. 

Tata Roman, którego nazywam Padre Romano, całe życie dbał o naszą rodzinę. Mimo swojego wieku ( 73 lata ) był aktywny zawodowo, kiedy go prosiłam zostań już w domu, czas odpocząć zawsze odpowiadał " Kasia, jak pracuje to czuje, że żyje!"  

9.02 br. o godzinie 12:00 zadzwonił do mnie, wtedy nie wiedziałam jeszcze, że ten telefon zmieni nasze życie. Usłyszałam od taty tylko dwa zdania... "Kasia, miałem wypadek. Nie czuje nóg". Świat się zatrzymał...

Tata przeżył nieszczęśliwy wypadek samochodowy, na szczęście nikt prócz niego w nim nie uczestniczył. Od razu został przewieziony do Wojskowego Instytutu Medycznego w Warszawie gdzie tego samego dnia miał operację. 

Od lekarza operującego dowiedziałam się, że tata złamał kręgosłup w odcinku L1 oraz doznał złamania wybuchowego odcinka th12 a odłamki kości naruszyły rdzeń kręgowy. Tata przeszedł operacje stabilizacji odcinków Th10, Th11, L1, L2. 

Mimo tego, że rdzeń kręgowy nie został przerwany, tata ma niedowład nóg oraz brak czucia od łydek w dół. 

W dniach 9-22.02 przebywał w Klinice Traumatologii i Ortopedii następnie został przyjęty do Kliniki Rehabilitacji Neurologicznej w Wojskowym Instytucie Medycznym gdzie przebywa do dnia dzisiejszego. 

Po rozmowach z lekarzem oraz rehabilitantami, wiemy już, że tata będzie potrzebował codziennej rehabilitacji domowej której koszt miesięczny to kilkanaście tysięcy złotych, bądź pobytu w ośrodku rehabilitacyjnym z pełną opieką, ponieważ tata nie jest samodzielny a miesięczny koszt ośrodka oscyluje w granicach 12 tysięcy. 

Same nie jesteśmy w stanie ponieść kosztów leczenia taty, a chcemy zapewnić tacie komfort życia i przywrócić jego sprawność najbardziej jak się da, aby mógł jeszcze iść z nami na jego ukochane grzybobranie. 

Wszystkich, którzy chcieli by wesprzeć Padre Romana w powrocie do zdrowia i sprawności, proszę o pomoc w tej zbiórce. 

Mam nadzieje i głęboko w to wierzę, że tata jeszcze stanie o własnych siłach na nogach i będzie mógł prowadzić samodzielne normalne życiem, którym będzie się cieszył razem z nami. Wszystkim, którzy się do tego przyczynią, będę nieopisanie wdzięczna! 

O wszystkich postępach w rehabilitacji oraz leczeniu taty będę na bieżąco informować.