Rak mojej Ewy nie daje nam żyć

Witajcie kochani Darczyńcy❤

Mam na imię Agnieszka i opowiem Wam naszą historię. Moją i Ewy.

Początek jest banalny. Poznałyśmy się osiem lat temu. Od siedmiu tworzymy, a raczej tworzyłyśmy bardzo szczęśliwy związek aż do teraz, do czasu wybuchu wielkiej bomby w naszym banalnym, ale jakże pięknym życiu, ale od początku.

Poznałyśmy się w domu opieki, w którym obie pracowałyśmy jako opiekunki osòb starszych i schorowanych. Zawsze miałyśmy potrzebę pomagania innym, więc znalazłyśmy drogę zawodową by się w tym realizować. Zamieszkałyśmy razem. Normalne życie, praca, dom, rodzina. 

Cztery lata temu życie dało nam kolejną szansę i wyjechałyśmy do Anglii. Żeby poznać świat, ludzi, nowe możliwości. Zaczęłyśmy budować naszą piękną przyszłość. Kolejne podròże, wyzwania. Praca oczywiście w domu opieki z tym, że w Anglii. Ja zostałam w zawodzie opiekuna, Ewa, ktòrej pasją jest gotowanie i pieczenie słodkości, po przyjeździe do Anglii postanowiła spròbować w tym kierunku. Najpierw praca w polskiej restauracji, a pòźniej gotowanie dla senioròw w domu opieki. Wszyscy z pracy bardzo tęsknią za jej wypiekami. Tak budowałyśmy naszą przyszłość. Podążałyśmy za marzeniami, aż do 24 października tego roku.

Wròciłyśmy w połowie września z wakacji, kolejna piękna podròż podczas ktòrej Ewa czuła się nienajlepiej. Po powrocie. Zaczęły się wizyty u lekarza, a w szybkim tępie, ze względu na szybko pogarszający się stan zdrowia i bardzo szybkie wodobrzusze, wizyty w szpitalu. Badania, usg, tomografy, biopsja.

Diagnoza biopsji Ewy z 8 listopada tego roku:

Surowiczy rak jajnika o wysokim stopniu złośliwości. Stage 3C.

Tak w naszym dotychczasowym życiu nastąpiła eksplozja, ktòra w ciągu miesiąca wywròciła nasz dotychczasowy świat do gory nogami. Potem już było tylko gorzej. Przerzuty na oba jelita, węzły chłonne w całym ciele i dodatkowe 3 guzy w powłoce brzusznej. Rak rozprzestrzenił się w niewyobrażalnym tępie, ponieważ okazało się, że jest to rak surowiczy czyli przenosi się przez surowicę krwi. Ewa została poddana bardzo silnej chemioterapi z dnia na dzień. Niestety jej stan zdrowia nie pozwala absolutnie na kontynuacje pracy. Zabraknął jej miesiąc pracy do przepracowania roku i co się z tym wiąże do uzyskania chorobowego. Także w ciągu dwòch miesięcy nasz świat został zburzony. Teraz walczymy o przetrwanie dosłownie. Pracuje tylko ja. Ewa walczy o życie każdego dnia. A ja z nią. 21 grudnia będzie kolejna chemia i zobaczymy co dalej. 

Żeby kontynuować tą walkę potrzebujemy środkòw do życia. Wciąż mimo świadomości jak bardzo jest źle mamy nadzieję, że uda nam się wygrać tą walkę, ale nie uda to się bez wsparcia.

Ja nie proszę, ja błagam o każdą pomoc. Pomòżcie nam przetrwać ten straszny czas. Żeby Ewa nie musiała się martwić za co żyć tylko żeby mogła o to życie walczyć. Żebym ja mogła dać jej ten konfort poczucia bezpieczeństwa, żebym mogła się nią zaopiekować i ją wspierać. Bo còż jest cenniejszego niż życie.

Wasza wdzięczna po stokroć Agnieszka.