Czy warto marzyć

Moim marzeniem od zawsze była podróż ale nie taka do drogiego i luksusowego hotelu. Moim marzeniem była wyprawa na koniec świata pociągiem albo w ogóle autostopem. Dwa lata temu moja mama zachorowała na raka piersi więc nawet nie śmiałam rodziców prosić o podróż marzeń. Na swoje urodziny poprosiłam ich jedynie o mapę świata. Taką najzwyklejszą mapę świata żebym mogła patrząc na nią wyobrazić sobie wszystkie wyprawy. Gdy mama zachorowała było mi okropnie ciężko i nie tylko mi dla tego starałam się być silna. Jak tata sam później stwierdził byłam światełkiem w tunelu podczas tego czasu. Zawsze starałam się pocieszać rodziców i mósić że wszystko będzie dobrze mimo iż w głębi serca mało w to wierzyłam. Często wyjeżdżałam z rodzicami do szpitala ponieważ leczenie odbywało się w innym wojewódstwie. Siedziałam czasami do północy na poczekalni w oddziale szpitala i czekałam na mamę. W tym czasie postanowiłam że kiedyś zostanę lekarzem żeby pomagać ludziom takim jak moja mama więc starałam się uczyć solidnie. Często po prostu siedziałam u mamy w szpitalu na ziemi i czytałam podręczniki od biologi. Było mi okropnie smutno choć zawsze przy rodzicach starałam się być silna. Zawsze gdy mama wychodziła z chemii chciałam się zalać łzami jak patrzyłam na jej bladą zbolałą twarz ale mimo to starałam się być oparciem dla rodziców i w karzdej wolnej chwili się uczyć. Ale takie chwile uczą jednej rzeczy cieszenia się z karzdej chwili wytchnienia z każdego uśmiechu i każdej małej rzeczy. Dlatego właśnie teraz zbieram na swoje mażenia na zostanie lakarzem i podróż do Afryki.