Ratunek dla Majeczki

Cześć! Nazywam się Maya i mam 5 lat. Wraz z moją rodziną, dla której jestem wszystkim, mieszkam w Holandii. Jestem suczka rasy maltańczyk.  Do tej pory byłam kochanym i radosnym psiakiem, uwielbiającym  długie spacery, jazdę na rowerze z moja rodziną, oraz mizianie po brzuszku. Wszystko zmieniło się tydzień temu gdy nagle zaczęłam się źle czuć, nie chciałam jeść ani się bawić...Gdy zaczełam wymiotować i dostałam biegunki z krwia, moi przerażeni rodzice niezwłocznie zabrali mnie do weterynarza. Pani weterynarz dała mi zastrzyk( trochę bolało ale byłam dzielna), dostałam leki i wróciłam do domu. Niestety mimo leczenia moj stan nie uległ poprawie, nadal nie chciałam jeść. Pojechaliśmy wieć znowu do Pani weterynarz. Tym razem zrobiono mi badanie krwi i usg brzuszka. Nie stwierdzono większych odchyleń wiec kazano mi dalej podawać leki i próbować mnie karmić. W nocy z 19 na 20 listopada mój stan się znacznie pogorszył. Nie mogłam już spać.. mój brzuszek byl twardy i spuchnięty. Bardzo cierpiałam. Moja rodzina zabrala mnie do znowu do weterynarza, tam kazano mi zostac kilka godzin, zrobiono mi znowu usg i podano kroplówkę. Gdy moja rodzina po mnie przyjechała okazało się, że musze pilnie jechać do kliniki do Amsterdamu( Medisch Centrum voor Dieren) gdzie przyjmują specjaliści. Brzuszek bolał mnie juz tak bardzo, że cięzko było wykonać mi nawet usg. W szpitalu wykonano mi dalsze badania i od razu we wtorek 20 listopada trafiłam na stół operacyjny, gdzie przeszłam laparotomię. W brzuszku miałam płyn ropopodobny, zapalenie otrzewnej a także wykonano mi kolektomie czyli częściowe usunięcie jelita grubego. Kolektomia była konieczna, ponieważ zstępująca okreżnica byla znacznie poszerzona i krwawiła, jej ściana była także bardzo cienka i treść pokarmowa wydostała sie z jelita do jamy brzusznej.Po operacji trafilam na salę gdzie podjęto dalsze leczenie, lekarze powiedzieli mojej rodzinie, że nastepnego dnia powinnam już poczuć się lepiej. Niestety nie czuje sie lepiej, nadal jestem apatyczna, nie chcę jeść ani pić.. Zrobiono mi więc kolejne badanie krwi, które wykazało, że mam bardzo mało białka we krwi, co przy wykonanej kolektomii nie rokuje dobrze. Lekarze zaproponowali transfuzję białka od innego psa- nie wiadomo czy to mi pomoże ale moja rodzina nie chce się poddać...

Koszty leczenia w Holandii sa bardzo wysokie, a możliwości mojej rodziny niestety ograniczone..Na tę chwilę koszty już podjętego leczenia w klinice oscylują w okolicy 4000euro i ciągle rosną. Nie wspominając juz o leczeniu przed operacją. Nie mamy takich środków..:(

Dlatego proszę Was o pomoc, chcę żyć i wrócić do domu do mojej rodziny, ktora bardzo płacze i martwi sie o mnie. Boi się, że z powodów finansowych nie będzie mogła mnie uratować..

Czas jest na wagę złota a każda złotówka niezwykle cenna...Pamiętajcie -liczy się każdy grosz, dlatego proszę wszystkich kochających zwierzęta ludzi i pomoc w uratowaniu mi życia. 

Za każdą wpłatę dziekuję Wam po stokroć !! Proszę pomóżcie mi.

Maya