Pomóżmy Babci stanąć na nogi

Moja babcia Władysława Siermińska urodziła się 27 maja 1926r. 13 lat później Niemcy wysiedlali całe rodziny, między innymi moją babcię. Z rozkazu Niemców w wieku 14 lat babcia pracowała w lesie przy sadzeniu drzewek.  Wkrótce babcia i jej trzy siostry zostały złapane podczas łapanki i  wywiezione na przymusowe roboty do Rzeszy Niemieckiej. Pomimo pracy ponad siły zesłano ją do obozu w Oldenburgu.  W wieku 19 została przeniesiona do obozu w Jever. Babcia bardzo dzielnie zniosła niewolę cały czas ciężko pracując. Po wyzwoleniu  dziadkowie zdecydowali się na powrót do ojczyzny. Zamieszkali w lokalu o metrażu 13m2. Moja Babcia była aktywna zawodowo do 85 roku życia. Pracując w szkole doznała poważnego urazu, spadła z bardzo wysokich kamiennych schodów odnosząc kontuzję kręgosłupa, nóg i ręki. Gdyby nie to na pewno dalej by pracowała.

Moja Babcia zasługuje na wszystko co najlepsze. Dziś w wieku 95 lat jest schorowana. Ma niewydolność serca i nerek. Trzy lata temu przeszła operację kręgosłupa i ma problemy w poruszaniu się.  Wiem, że ciągle możemy przywrócić jej radość życia i ulżyć w cierpieniu. Chcę jej pokazać, że mimo tego jak ciężkie życie miała, u jego schyłku znajdą się ludzie, dzięki których pomocy zbierzemy kwotę wystarczającą na rehabilitację i życie bez bólu. Dlatego BARDZO PROSZĘ WSZYSTKICH LUDZI DOBREJ WOLI o pomoc dla Babci bo dzięki temu dam jej  możliwość sprawniejszego poruszania się oraz bycia niezależną w codziennym życiu ,czego bardzo pragnie.