bajka o chłopcu który zgubił ...

uśmiech... wiesz. w sumie możesz sam wymyślić tytuł tej bajki. jaki chcesz. możesz w niej zostać kim chcesz... może dobrą wróżką, która prószy magicznym pyłkiem, aby u chłopca wywołać uśmiech. a może skrzatem, który siedzi na końcu tęczy? siedzi i brzęczy swoim garnkiem ze złotem jak grzechotką, kiedy Michaś grymasi przy zakładaniu koszulki przez głowę. Bardzo tego nie lubi.. a może rycerzem.. skradniesz serce księżniczki i otrzymawszy jej rękę i pół królestwa będziesz patrzył z uśmiechem jak dziecko stawia pierwsze kroki.. A teraz pomyśl, że uśmiech, grymas przy wkładaniu koszulki, kroki dziecka to takie zwyczajne.. codzienne... Czasami niezauważalne.. a co jeśli Zła Wróżka to skradnie..

Jestem przyjaciółką Magdy. Mamy Michasia... zastanawiałam się długo jak napisać tą prośbę o pomoc.. wstawić zdjęcie maleńkich usteczek złożonych w podkówkę podczas transfuzji krwi.. a może lepiej będzie wyglądało jak po operacji na otwartym sercu Michaś pozostanie z otwartą klatką piersiową przez cztery krytyczne doby, tak aby lekarze mogli w każdej chwili interweniować.. 

może lepiej dodać łzy siostry.. zmęczenie matki... jej troska o jutro.. strach o życie syna i ten prozaiczny brak pieniędzy, który tak samo jak cierpienie nie pasuje do bajek... i zachrypnięty płacz dziecka, kiedy ona nie może go przytulić...

wiesz.. od tych myśli chce mi się płakać.. pokażę Ci okruchy.. tej codzienności, którą udało im się złapać, kiedy Michaś był troszkę w domu. 

obejrzyj.. i wtedy Ciebie poproszę. Pomóż Im. 

znajdziemy razem zagubiony uśmiech. Mocno wierzę...