Pomóż Bartkowi stanąć na nogi.

Bartosz dziś ma 23 lata i całe życie przed sobą.

W wieku 3 lat zdiagnozowano u niego autyzm – to nie był wyrok, to była lekcja miłości rodzica do dziecka.

Każdego dnia walczyliśmy o jego samodzielność o lepsze jutro.

Przy współpracy ze specjalistami i instytucjami zajmującymi się dziećmi ze spektrum autyzmu, uczyliśmy się życia z Bartkiem. Pracowaliśmy nad odpowiednim systemem komunikacji – piktogramy ułatwiły nam kontakt z otoczeniem. Prowadziliśmy terapię integracji sensorycznej, ćwiczenia poprawiające sprawność i motorykę ruchową. Bartek był pod stałą opieką psychologa, pedagoga i logopedy oraz lekarza neurologa i psychiatry.

Bartek robił postępy a my cieszyliśmy się z najdrobniejszych jego sukcesów – był naszym bohaterem.

Uśmiech Bartka był dla nas wynagrodzeniem za wszystkie przezwyciężone trudności.

Mogliśmy cieszyć się życiem.

Przedszkole potem szkoła nic nie zapowiadało nadchodzącej tragedii. 

W okresie dojrzewania cały nasz świat runął – pojawiły się u Bartka trudne zachowania gdzie dominowała agresja i autoagresja. Nie poddawaliśmy się pomimo trudów, które przynosiły nam kolejne dni.

Przez kolejne lata pożerała nas bezsilność, strach i obawa o jutro. 

Postawieni pod murem w porozumieniu z lekarzem Bartek został skierowany do szpitala psychiatrycznego. 

 Placówka ta nie zagwarantowała mu odpowiednich warunków, które umożliwiłyby mu szybki powrót do zdrowia. Minęły 4 lata a Bartek wciąż przebywa w szpitalnej izolatce codziennie unieruchamiany pasami w łóżku. Stan zdrowia syna ciągle się pogarsza. 

Miedzy innymi dramat jaki go spotkał w tym czasie to:

• obustronne zapalenie płuc

• gruźlica płuc potwierdzona bakteriologicznie

• bradykardia polekowa

• usunięcie wszystkich zębów

Bartek wszedł na oddział szpitala o własnych siłach – dziś to wrak człowieka.

link do reportażu UWAGA: https://uwaga.tvn.pl/reportaze,2671,n/otwock-rodzice-walcza-o-pomoc-dla-autystycznego-23-letniego-bartosza,345189.html

To nie jego wina, że jest chory - problemem jest całkowita niewydolność systemu opieki wobec osób dorosłych z autyzmem skazująca pacjenta na wieloletni pobyt w niedostosowanym do jego potrzeb otoczeniu jakim jest szpital psychiatryczny.

Dziś potrzebuje on nie tylko terapii, potrzebne jest leczenie na które staramy się zbierać środki.

Proszę wszystkich ludzi dobrego serca o pomoc i wsparcie dla Bartka.