Bianka vs. białaczka

Ludki kochane, przedstawiam Biankę.

Kobieta, żona, mama czwórki dzieci. A przede wszystkim człowiek! Mądry, empatyczny, dojrzały. Zawsze  uśmiechnięta i szczera. Ciągle pielęgnuje w sobie dziecięcą radość z życia, choć ostatnio, jakoś trudno się uśmiechać patrząc chorobie w oczy...
 Zaczęło się niewinnie. Ot, zwykłe zmęczenie zapracowanej kobiety, która prowadzi duży dom
 i pracuje zawodowo na pełny etat.

Wróciłam z urlopu końcem października do pracy. Źle wyglądała. Kolejna tabletka nie pomagała. Koledzy i koleżanki mówili, że tak jest już od kilku dni. Tego dnia szła blisko ściany do biurka. Prośby, żeby pojechała do domu, nie odnosiły skutku. Odpowiedzialność i poczucie obowiązku wygrywały.  Stałam nad nią tak długo, dopóki nie wylogowała się z systemu po moich zapewnieniach, że będę jej wisieć nad głową cały dzień, jeśli tego nie zrobi. Tego by nie zniosła! Wylogowała się.

Tego dnia się wszystko zaczęło... Badania, lekarze, kolejne badania, lekarze i gorzkie czekanie. Szpital. Hematolog miał przyjechać jakoś przed północą. Przyjechał. Badania, czekanie... 

Milion myśli na minutę. Nagle człowiek znajduje się w innym wymiarze, wpada w inną czasoprzestrzeń. Zimną i obcą.  Jest coraz dalej do ludzi, którzy nie mogą się do niej przebić. Całą sobą mówiła: dajcie mi chwilę, muszę to poukładać w głowie, ogarnąć jakoś...

Drugiego  listopada napisała, że to białaczka. Czyli wiemy z czym walczymy. Bia jak Bianka vs. Bia jak białaczka... Stawiam na Biankę.

Tego samego dnia dzwonię do kolegi z pracy, ratownika. Działamy? Działamy! Trzeba jak najwięcej osób wprowadzić do bazy dawców szpiku. Pierwszy telefon do DKMS. Pierwsze problemy. Bianka sama jest zarejestrowanym dawcą. Ma genetycznego bliźniaka. Nie dalej jak dwa lata temu miała telefon, że jej szpik, może komuś pomoc. Nieczęsto się zdarza, żeby dawca szpiku, sam go będzie potrzebował. Teraz musimy znaleźć nie bliźniaka, ale trojaczka genetycznego. Wierzę, że znajdziemy! DKMS pomógł, dziesiątki osób, nasi koledzy i koleżanki
z pracy, przyjaciele i rodziny dały się przebadać. Dziękujemy Wam!

Kilka dni po diagnozie, lekarz daje jej do podpisania zgodę na chemioterapię. Bianka mówi,
 że podpisze, bo i tak nie ma wyjścia. Lekarz mówi, że ma wyjście, ale do Świąt Bożego Narodzenia nie dożyje... Podpisała. W Wigilię miała rozpocząć kolejną chemioterapię. 

Dzwonię, nie odbiera. Oddzwania. Mówi, że trudno, że w Wigilię, za rok przecież tez będą Święta, prawda? Potwierdzam. Ściska mnie w środku, ale wierzę w to, co mówię. Będzie  Wigilia za rok, dwa i za 10 lat też...

Przed trzecią chemioterapią, która właśnie zaczęła w lutym, marzy... Chciałabym być  
z rodziną, pójść normalnie na zakupy,  jeździć samochodem, poczuć wiatr we włosach,  poczuć się wolna. I wiesz, co bym chciała: kiszonego ogórka i śledzia. Dałabym jej beczkę ogórków i śledzi, gdyby tylko mogła je zjeść... Stale musi być na specjalnej diecie dla pacjentów hematologicznych.

Dwa dni później wysyłam SMSa: bądź grzeczna, nie jedz ogórków... Zaczyna się chemioterapia. 40°C gorączki, jakby mało było bólu, cierpienia, głodu i samotności prze te ostatnie miesiące...

Obecnie jest w Klinice Hematologii, przechodzi kryzys w chorobie. Od kilku tygodni trwają poszukiwania dawcy dla niej. Czeka na dawcę szpiku, na przeszczep.

                                                                                   ***

Od listopada Bianka nie może pracować, nie zarabia, koszty leczenia rosną... Badania na krew ma zlecone co 5 dni. Nie ma możliwości wykonywania w przychodni, pielęgniarka przyjeżdża, trzeba ją opłacić. Wizyta u lekarza? Czekanie w poczekalni wśród pacjentów z grypą niedopuszczalnie przed przeszczepem, lekarza prywatnie trzeba opłacić. Leki trzeba wykupić. Trzeba wyleczyć wszystkie zęby przed przeszczepem, dojazdy do szpitali i kliniki  itd... Koszty leczenia rosną a dnia na dzień, rodzina pomaga, ale już wiem, że to może nie wystarczyć. Leczenie potrwa długo.

Ale przecież ma nas! Przyjaciół, znajomych, kolegów z pracy, sąsiadów i wszystkich innych ludzi
 z sercem przez duże „S”.

Bianka nie prosiła o pomoc, to ja wraz z Wami chce to zrobić dla Niej.
Wie o zbiórce. Jest wzruszona. 

Bądźcie z nami! Podzielcie się nie tylko dobrym słowem, ale i gestem. Liczymy na Was!

                                                                                                                                Anka