By choroby nie zabiły marzeń

Madzia to cudowna i radosna dziewczynka. Mimo przeciwności losu, doskonale się uczy i ma mnóstwo marzeń - niestety, samotna mama, która uczciwie praując nie łapie się na żadne wsparcie od państwa/gminy nie jest w stanie równocześnie opłacić wszystkich kosztów leczenia i pobytów rehabilitacyjnych oraz wspierać te marzenia.

10-letnia Madzia od urodzenia miała pod górkę ze zdrowiem, zaczęła od wrodzonego zapalenia płuc, później częste infekcje, wysypki, dopiero jak ukończyła 5 lat zdiagnozowano u niej astmę alergiczną i nieco zmalała ilość antybiotyków jakimi była z małymi przerwami faszerowana. Jej mama zrobiła wszystko by pomóc dziecku w tej nierównej walce - biorąc kredyt za kredytem wyremontowała łazienkę, gdzie po "renowacji" szybów wentylacyjnych przez administrację budynku gromadziła się pleśń, kupiła oczyszczacze powietrza, specjalny odkurzacz do odkurzania na mokro, setki leków i suplementów na odporność. Jak tylko nadchodzi zaostrzenie - obie udają się do Centrum Pediatrii na Kubalonce - mama musi płacić tam 60 zł za każdy dzień pobytu, ale Madzia "naprwia się" bardzo szybko (szczególne podziękowania należą się dr Hariasz). Na szczęście Madzia jest już duża i ostatni pobyt odbył się bez konieczności brania L4 (praca z możliwością pracy zdalnej) - a każde L4 to obciążenie bardzo już chwiejnego budżetu domowego i niejednokrotnie konieczność zaciągnięcia kolejnego kredytu (obecnie większość po konsolidacji). Madzia jest na diecie ściśle bezmlecznej i bez pszenicy - nie trzeba chyba wspominać ile razy droższa jest taka dieta od "normalnej". Chodzi do szkoły katolickiej, gdzie co prawda trzeba opłacać czesne (530 zł/mies), ale ciągle nieobecna (w okresie jesienno-zimowym nawet powyżej 50%) ma szansę indywidualnie odrobić zaległości z nauczycielami i nie jest gnębionym wyrzutkiem jak w poprzedniej szkole (nie raz dochodziło nawet do przemocy fizycznej).

Madzia miała zajęcia z psychologiem (atmosfera w szkole i ciągły strach przed kolejnym atakiem nie odbiły się bez echa na jej poczuciu własnej wartości i bezpieczeństwa) gdyż jedna z nauczycielek podejrzewała nawet autyzm, zmiana szkoły i przygarnięcie psiaka ze schroniska pozwoliły apatycznemu i wycofanemu dziecku odzyskać uśmiech i radość z zabawy z dziećmi, o autyźmie nie ma mowy. Niestety okazało się, że psiak też jest alergikiem (lub gastrykiem, na szczegółowe testy nie było nas stać) - jest na specjalnej karmie i przygotowywanych w domu posiłkach.

Madzia jest cudownym dzieckiem, mimo częstych chorób i nieobecności w szkole w tym roku zyskała średnią ocen 5,0, uwielbia sporty (na szczęście astma ma podłoże czysto alergiczne - wysiłek nie wyzwala ataków), bardzo chciałaby jeździć konno i chodzić na lekcje śpiewu - jest niesamowicie uzdolniona w tym kierunku.

Niestety dopóki mama nie spłaci choć częściowo kredytów, "wolne" pieniądze wciąż przeznaczane są na dietę, leki, podstawowe potrzeby i ewentualne wyjazdy w góry, które pozwalają łagodzić objawy i nieco oddalać epizody zaostrzeń.

Przyda nam się każda pomoc od ludzi dobrego serca. Niestety jesteśmy same - tato Madzi wyjechał  gdy miała 5 miesięcy, mieszkamy w dwupokojowyym mieszkaniu administracyjnym z 80-letnią babcią. 

Liczę na to, że karma wraca i los kiedyś się do nas uśmiechnie - obie nigdy nie przechodzimy obojętnie wobec cudzego nieszczęścia czy cierpienia, oddajemy zabawki i książki do domów dziecka, stare ubrania i koce na zimę do schroniska, pomagamy każdemu rannemu stworzeniu, które napotkamy na swojej drodze.

Brdzo dziękuję za dobrnięcie do końca i poświęcony czas.