Leczenie onkologiczne Bruna

Cześć! Jestem Agata. Mam 26 lat i póki nie skończyłam 25 wiodłam całkiem spokojne życie. Jeśli można to tak nazwać. 

Oprócz opieki nad niepełnosprawną siostra nie miałam innych zmartwień. Do czasu. 

W marcu 2021 zaczęłam zauważać że moje psie dziecko, najcudowniejsze stworzenie na ziemi, Berneński pies pasterski Brunko chudnie, traci apetyt, staje się apatyczny. Sapie po dwóch krokach jakby przebiegł kilometry. Ledwo przełyka ślinę po kilkunastu dniach od pierwszych objawów. Nagle wyczuwam guzy pod szyją ale i podkolanowe. Szybko do weterynarza. I tak  podczas wizyty trafił na stół operacyjny aby do badań usunąć fragment z węzła chłonnego podkolanowego. 

Po kilkunastu dniach przyszła najgorsza diagnoza dla psiej mamy jaką mogłam usłyszeć - nowotwór. Chłoniak - zaatakowane wszystkie węzły chłonne.

Rokowania ? Bez leczenia może tylko 3-4 tygodnie życia. Z leczeniem ? Może nawet rok, dwa bądź więcej.

A więc wzięłam się w garść i tak zaczęliśmy leczenie. Pierwsza wizyta we Wrocławiu bo w Poznaniu nie znalazłam onkologa dla zwierząt. Podróż pełna nadziei. Decyzja - wprowadzamy leczenie chemią.

12 tygodni chemii podawanej u Pani która jak się okazuje stacjonuje w Poznaniu i uczy się od naszego onkologa. Oczywiście do tego wszelakie badania , kardiolodzy i inne wizyty u specjalistów. 

W momencie gdy usłyszałam że przez 12 tygodni samo leczenie mojego psa wyniesie około 300-400 zl x 12 trochę się przeraziłam. Wiadomo, że do tego dochodzi utrzymanie psa. Ale mówię - nie ma opcji , damy radę. 

Po ciężkiej walce, po dwunastu tygodniach stresów UDAŁO SIE. W lipcu ostatecznie chłoniak się wyciszył (bo niestety nie da się go całkowicie wyleczyć)

W głębi serca wierzyliśmy że już nie wróci. Wakacje , miły czas. Wszystko było idealne. Do grudnia 2021 żyliśmy w tym przeświadczeniu.  

Aż nagle na wizycie przed Sylwestrem - diagnoza -  WZNOWA. Kolejne badania, kolejne plany działań - znowu chemia, tym razem 16 tygodniu. 

I tutaj zaczyna się problem. 

Fundusze nie pozwalają na leczenie. Zapożyczylam się więc u paru osób z rodziny żeby znowu moc leczyć tego mojego przystojniaka. Ale tutaj właśnie rozpoczyna się mój apel:

PROŚBA O POMOC W FINANSOWANIU LECZENIA 

Niestety ze względu na to że przed pierwszym leczeniem Bruna straciłam pracę (pandemia) i żyłam z oszczędności i z tych też oszczędności i później zarobionych pieniędzy z nowej pracy leczyłam psa, oczywiście wychowywanie psa niesie też inne koszty  i żyłam z dnia na dzień nie mam odłożonej kwoty na kolejne leczenie. 

Teraz znowu zważając na 16 tygodni wydawania dość dużych kwot zwracam się do kogoś o pomoc. Pomyślałam że może tutaj znajdzie się parę osób które zechce nas wspomóc w tej walce. 

Póki co, jesteśmy po 4 dawkach chemii i naprawdę czujemy się świetnie. Rokowania są dobre aczkolwiek ostrożne. 

Komuś może wydawać się dziwne wydawanie takich pieniędzy na leczenie psa które może za kilka miesięcy i tak umrzeć. Ale czy przy chorobie rodzica, siostry , dziecka byśmy się poddali? No właśnie. 

Ten psiak jest miłością mojego życia. Znajomi i rodzina wiedzą jak go kocham. Tutaj nie mam Wam jak tego pokazać ale proszę Was tylko o każdą drobną kwotę , nawet złotówkę która pomoże mi wygrać jeszcze trochę czasu z tym cudownym psem . 

Nigdy nie sądziłam że będę musiała kiedykolwiek obce osoby albo dalekich znajomych prosić o jałmużnę i inne pomoce ale naprawdę jesteśmy w punkcie bez wyjścia. 

Nie mogę pozwolić aby nowotwór pochłonął mojego przyjaciela. Cokolwiek by się nie działo - muszę o niego walczyć. Chcąc pokazać że naprawdę nie chcemy Was oszukać wrzucam parę paragonów na potwierdzenie że niestety wizyty nie kosztują 50/100 zł . Nie sądziłam że kiedykolwiek mi się przydadzą więc nie mam ich zbyt wiele. Nie zbierałam ich.

Za każdą pomoc z góry dziękujemy. 

Wysyłamy dużo psiej miłości i siły w tych trudnych też dla innych czasach.