kocie życie, koci świat

Zbiórka została założona na lepsze życie dla Buraska, zakup dobrej jakościowo karmy, leków, samego leczenia, badań, transportu do lecznicy i z powrotem. Buraska znalazłam 2 dni w temu, w stanie agonalnym leżał pod schodami domu zamieszkanego. Osiedle, pełne nowych, bajeranckich budynków, wypasionych samochodów i on. Zwykły kot. Przez ile czasu ten kot marniał w oczach? Stan, w którym się znalazł nie zrobił się w ciągu jednej doby. Ilu ludzi musiało go minąć pod tymi schodami? 50? 100? Przynajmniej dwa razy dziennie mieszkańcy przechodzili obok niego. Pytani, czy kot jest kojarzony odpowiadali - "no tak, kilka dni już tu siedzi i się nie rusza" , "wczoraj dałam mu kanapkę z pracy". LUDZIE ! CO Z WAMI!?

Buraska od razu wzięłam na ręce, nawet mi nie zależało, czy mnie podrapie czy nie. Oczywiście, że tego nie zrobił. Był zbyt wykończony życiem, by jakkolwiek zareagować. Następnego dnia pojechaliśmy do lecznicy. Weterynarz aż zadrżał widząc tak zaniedbanego kota, tak wychudzonego. Kot dorosły, który powinien ważyć chociaż to 5 kg waży raptem 2 kg. Burasek nie protestował przy przeglądzie, podaniu tabletki, zmierzeniu temperatury. Miał 44 st. Gorączki – powinien być już nieprzytomny. Wychodząc nie wzięłam ani paragonu, ani wypisu. Nie bardzo byłam w stanie słuchać tego, co weterynarz ma do powiedzenia. Chciałam jak najszybciej opuścić to miejsce, by nie wybuchnąć. Nie zalać publicznie oczu łzami, nie wrzasnąć na wszystkich obecnych „miłośników zwierząt”, że są tacy obojętni. Zaczęłam czuć wstyd za rasę ludzką, żałować, że jestem jedną z nich.  Dlaczego taki bezdomny kot jest mniej ważny od kota w domu? „Da sobie radę” – kto tak powiedział? Skąd takie wnioski? Bo nie jest rasowy? Bo nie kosztował kroci? Doświadczając takich tragedii, patrząc na te wykończone życiem oczy, czuje wstręt i obrzydzenie do wszystkich hodowców i osób, które wspierają ten proceder. Czuje obrzydzenie do wszystkich bezdusznych ludzi, którzy mijali Buraska dniami i nie zareagowali! Burasek zasługuje na tak samo dobre życie, jak każdy inny zaopiekowany kot z własnym IMIENIEM i własną MISKĄ!

Latamy w kosmos, odkrywamy nieodkryte, posiadamy systemy najnowocześniejszej generacji a jesteśmy tacy… tacy... nawet brakuje mi słowa by to nazwać. Człowiek niby stworzenie inteligentne, a jednak takie idiotyczne. Człowiek to potwór, zmora tej planety. To my – ludzie jesteśmy odpowiedzialni za Buraska i każdą inną żywą istotę na tej planecie. Kto nam dał prawo decydować, które stworzenie jest ważniejsze, a które nie? Na dniach podjadę do lecznicy i wezmę wypis, którego nie wzięłam. Muszę kupić karmę. Sporo karmy. W domu mam kolejne głodomory oraz dwa miejsca z kotami wolnożyjącymi. W między czasie rozglądam się za dobrym domem dla białaczkowego Buraska.

Biorąc pod uwagę ostatnie sytuacje, zakładam zbiórkę. Potrzebuje pieniędzy na karmę i na leczenie. Ostatnio też z najmłodszą Tosią w DT trzeba było jechać do przychodni. Wymiotowała krwią. Wstawiam wypis.
 Cały czas coś się dzieje.