Chciałabym mieć raka

Cześć, mam na imię Jagoda, mam 27 lat i jestem wykończona walką z niewidzialnym przeciwnikiem – depresją. Każdego dnia zmagam się z bólem, którego nikt nie widzi, a ja coraz bardziej tracę siły, by walczyć..

Kiedyś moje życie było pełne radości – kochałam sport, spotkania z przyjaciółmi i spędzanie czasu na świeżym powietrzu. Teraz każda z tych rzeczy jest odległym wspomnieniem. Depresja zabrała mi wszystko, zostawiając mnie w nieustannym smutku i beznadziei.

Jak mam dalej żyć, kiedy poranne wstawanie jest koszmarem? Często budzę się z ciężarem na piersi, niezdolna do ruszenia się z łóżka. Zdarza się, że spędzam całe dni w łóżku, sparaliżowana strachem i smutkiem. Każda rozmowa staje się stresująca, a nawet wyjście do sklepu to ogromny wysiłek. Są dni, gdy nie jem prawie nic, bo nie mam siły przygotować sobie posiłku. Myśli samobójcze są tak natarczywe, że jedynym sposobem, by je uciszyć, jest długie leżenie w ciemności.

Terapia na NFZ nie daje mi szansy na rzeczywistą poprawę. Potrzebuję intensywnej, profesjonalnej pomocy, ale koszty prywatnej terapii są dla mnie nieosiągalne.

Dlaczego chciałabym mieć raka? To nie jest wyraz braku szacunku dla chorych na raka. Ludzie rozumieją fizyczną chorobę i oferują wsparcie, ale depresja jest niewidzialnym wrogiem, który niszczy mnie od środka. Z rakiem otrzymałabym natychmiastową pomoc i wsparcie, podczas gdy z depresją czuję się niewidzialna i samotna w moim cierpieniu. 

Dlatego błagam Was o pomoc. Zbieram 9600 na rok terapii, co obejmuje regularne sesje u doświadczonego specjalisty. To moja jedyna szansa, by odzyskać kontrolę nad swoim życiem i znów cieszyć się każdą chwilą.

Czy ktoś z Was mógłby wyobrazić sobie życie bez nadziei? Każda, nawet najmniejsza wpłata, to dla mnie promyk nadziei.

Proszę, pomóżcie mi, bo sama już nie mam sił walczyć. Wasze wsparcie może odmienić moje życie i dać mi nadzieję na lepsze jutro.

Proszę, pomóżcie mi wrócić do zdrowia i odzyskać radość życia. Jak długo jeszcze mam cierpieć? Czy ktoś pomoże mi odnaleźć drogę do normalności?

---

Dziękuję za Wasze wsparcie.