Rehabilitacja Zofii

Zosia ma tylko 18 lat… Jej serce zatrzymało się na 35 minut.

Jeszcze kilka tygodni temu śmiała się, miała plany, marzenia, zwyczajną młodość. Dziś leży w szpitalnym łóżku, a jej bliscy codziennie patrzą na to, jak życie wymknęło się z rąk w jednej, tragicznej chwili.

Zosia - nasza córka, siostra miała nieszczęśliwy wypadek. Doszło do przecięcia tętnicy. Straciła 60% krwi. Jej serce przestało bić. 35 minut reanimacji. 35 minut walki o oddech, o istnienie. Lekarzom udało się ją uratować, ale niedotlenienie i obrzęk mózgu zabrały jej sprawność.

Zosia żyje, ale to dopiero początek jej walki. Potrzebuje intensywnej rehabilitacji w specjalistycznym ośrodku, by choć częściowo odzyskać siły, kontakt, świadomość… by wrócić. Tylko jeden miesiąc takiej rehabilitacji kosztuje około 20 000 zł. Miesiąc nadziei. Miesiąc szansy.

Jesteśmy zwyczajną rodziną. Kochamy ją nad życie. Ale nie udźwigniemy tego sami. Dlatego z całego serca – prosimy o pomoc. Pomóżcie nam zawalczyć o Zosię. O jej przyszłość, o jej życie.

Każda złotówka ma znaczenie. Każde udostępnienie to szansa. Prosimy – pomóżcie nam ocalić Zosię nie tylko fizycznie, ale i godnie przywrócić ją światu.

Dziękujemy.

Rodzina Zosi

Aktualizacja o stanie zdrowia Zosi:

Dziś mija miesiąc od dnia, który zatrzymał nasz świat, miesiąc od nieszczęśliwego wypadku naszej córeczki Zosi – miesiąc, odkąd przebywa na Oddziale Anestezjologii i Intensywnej Terapii. Ten czas był dla nas niezwykle trudny, ale też pełen dowodów ludzkiej dobroci.

Z całego serca dziękujemy za każdą myśl, modlitwę i słowo wsparcia. Wasza obecność i życzliwość znaczą dla nas więcej, niż potrafimy wyrazić.

Lekarze po około dwóch tygodniach rozpoczęli wybudzanie Zosi ze śpiączki farmakologicznej.
Choć nie odzyskała jeszcze świadomości, czasem poruszy ręką – dla nas to maleńkie, ale bezcenne znaki nadziei. Zosia nie mówi, leży i patrzy na nas… a czasami obdarza nas delikatnym uśmiechem, który daje nam ogromną siłę do dalszej walki.

Zosia codziennie przechodzi rehabilitację, by jej ciało mogło stopniowo wracać do sił. Nadal wymaga wsparcia w oddychaniu przez rurkę tracheotomijną i pozostaje pod opieką intensywnej terapii.

Jej stan zdrowia poprawia się stopniowo. Droga do odzyskania kontaktu i powrotu do codziennego życia wciąż jest przed nami. Bardzo tęsknimy za tym, by usłyszeć od niej choć jedno słowo – wierzymy, że ten dzień nadejdzie.

Obecnie poszukujemy ośrodka neurologicznej rehabilitacji, w którym Zosia mogłaby kontynuować leczenie i intensywną terapię. Jej pobyt w takim miejscu jest możliwy dzięki Waszej pomocy – za co jesteśmy niezmiernie wdzięczni.

Dziękujemy, że jesteście przy nas. Wasze wsparcie to dla nas ogromna siła w tym trudnym czasie.