Karma potrzebuje pilnej operacji

Uciekłam z Karmą z toksycznego domu. Ostatnią rzeczą, jaką usłyszałam od babci w dniu przeprowadzki było to, żebym nie zabierała kota, bo przeze mnie zdechnie. 

Karma była kotem wychodzącym. Kocia grupka uświadomiła mnie, jakie jest to niebezpieczne i że trzeba regularnie badać swojego kota. Próbowałam zabrać ją do weterynarza od wielu lat, ale rodzina odmawiała pomocy. Mieszkaliśmy na wsi, do weterynarza był kawał drogi. Słyszałam w swoim kierunku wyzwiska, że zabieram zdrowego kota do weterynarza. Przecież je, chodzi, śpi, czyli jest zdrowa. Dziadek nawet otworzył transporter, gdy chciałam zabrać kota do weterynarza, bo zrobię im wstyd. Nie traktowali tak tylko kota. Sama trafiłam do szpitala z zapaleniem płuc dopiero po dwóch tygodniach. Byłam nieletnia. Dziadek zostawił mnie w bardzo złym stanie w przychodni i sobie poszedł, za co dostał potem bardzo duży ochrzan od lekarza. To przykład, którym chcę pokazać, jakie mają myślenie i jak "dbają" o innych. Rodzina odmawiała trzymania kota w domu, przez co niejednokrotnie zamartwiałam się, czy zobaczę ją ponownie. 

W końcu dałam radę się wyprowadzić. Od pół roku słyszałam, jaką krzywdę zrobię kotu, że kot mnie nie kocha, woli zostać tutaj, woli być kotem wychodzącym i przeze mnie umrze. Mimo wszystko wiedziałam, że mam rację. Dostałam duże wsparcie od innych kociarzy, za które wam dziękuję, jeżeli to czytacie. 

Przeprowadzka była dnia 28.08.23 i już tego samego dnia poszłyśmy na upragnioną wizytę do SaskaVet. Miła, ale bezpośrednia Pani weterynarz, Urszula Grzesiuk, poruszyła całą przychodnią, żeby wcisnąć nas na operację, ponieważ uzębienie kota jest w stanie krytycznym i nie może czekać, a wolne terminy mieli dopiero od października. Udało się i zabieg sanacji zębów odbędzie się 04.09.23. Niestety spodziewamy się dwóch zabiegów, ponieważ nawet bez zdjęcia rtg widać, że trzeba usunąć WSZYSTKIE zęby. Jeden taki zabieg oszacowano na 2500 złotych. 

To duży cios finansowy. Jestem nauczycielem początkującym, który zarabia ledwo ponad najniższą krajową. Planuję drugą pracę, żeby stanąć na nogi bez rodziny. Leczę się od kilku lat na ciężką depresję z objawami psychosamotycznymi. Potrafię w zaostrzeniach brać nawet po 7 leków dzienni, żeby funkcjonować. To właśnie przez to tak ciężko było mi opuścić dom i żyć na swoim. Mam oszczędności, ale w przypadku Karmy nie skończy się tylko na operacji. Musimy nadrobić dużo zaniedbanych rzeczy. Wspierałam finansowo schronisko Arbuziaków i Viva gryzonie, więc wierzę, że dobro do mnie wróci, gdy teraz ją proszę o pomoc.

Karma była przy mnie w najgorszych momentach mojego życia. Żałuję, że trafiła do weterynarza dopiero teraz, ale skoro już tu jesteśmy to obiecałam zrobić co w mojej mocy, żeby była bezpieczna i zadbana. Znalazłam ją w 2015 jak włóczyła się po sąsiedniej wsi. Spotkałyśmy się parę razy. Za każdym razem chciałam wziąć ją do domu. Była ufna, robiła akrobacje, żeby dostać jedzenie, pozwalała się głaskać. W końcu podjęłam decyzję, że muszę ją uratować. Zapakowałam ją w karton i przewiozłam do domu 7 km rowerem. Dzięki mojemu zaparciu została razem ze mną, a gmina fundowała darmowe zabiegi kastracji dla znajd. Pierwszej nocy, gdy spałyśmy razem, weszła mi na poduszkę i spała przytulona do mojej twarzy. Śpimy tak do tej pory. 

Bardzo prosimy o wsparcie, będziemy wdzięczne za każdą sumę, jaką uda mam się zebrać. Dziękujemy.