Fuck rak - walka z białaczką

𝙀𝙣𝙜𝙡𝙞𝙨𝙝 𝙗𝙚𝙡𝙤𝙬

Fuck rak.  

Cześć, jestem Ewa, mam 38 lat.

Chciałabym podzielić się z Wami moja historią. 

Jestem mamą, córką, siostrą a od grudnia narzeczoną cudownego faceta Bartka.

Nasz świat sie zawalił !!!

Może od początku.

5 lutego tego roku zaniepokoił mnie fakt że obudziłam się z buzią pełną krwi i skrzepów.

Chcąc to skontrolować umówiłam się do stomatologa na następny dzień. Na wizycie jednak dowiedziałam się, że to nic poważnego. 

Niestety zaczęły pojawiać się wybroczyny na moim ciele i tego samego dnia udaliśmy sie do dermatologa.  Po wizycie niezwłocznie zostałam skierowana na badania krwi. Nie podejrzewając nic złego wykonaliśmy zalecenia Pani doktor.

09 lutego 2024 czyli trzy dni poźniej, dostaliśmy telefon ze szpitala, że natychmiast mam się stawić w placówce.

Bardzo szybka reakcja ochrony zdrowia uratowała mi życie. Przy tak niskim poziomie płytek krwi następnego ranka już bym się nie obudziła.

Zaczęła się walka.

Początkowo skierowano mnie na hematologię, gdzie sprawą nadrzędną było ustabilizowanie wyników krwi. Padano mi trombocyty których, jak się okazało, mój organizm nie przyjął.

Poniedziałek 12 lutego był dniem ktory odmienił moje życie. Ze łzami w oczach lekarze przekazali mi informacje, że mamy do czynienia z najbardziej agresywnym przeciwnikiem OSTRĄ BIAŁACZKĄ SZPIKOWĄ.

Wdrożono z dnia na dzień chemioterapię, bo nie mam już czasu… niestety koszty leczenia są ogromne. Wycenione zostały na ten moment na 200 tysięcy złotych, a leczenie może trwać bardzo długo, to jest sam początek. Przebywam w szpitalu specjalistycznym onkologicznym w Hamburgu, tu mam największe szanse na zdrowie. 

Mam ogromne bóle całego ciała, krwotoki i częściowe paraliże. Codziennie nadal  przetaczana mi jest  krew, bez tego bym już nie żyła. Jeszcze lekarze nie wiedzą kiedy będę gotowa na przeszczep ale wiem, że będę walczyć z całych sił… Obiecałam to mojemu synkowi.

Chciałabym podziękować całej rodzinie. Mojej mamusi, że jest przy mnie i że zawsze mogę na nią liczyć, moim kochanym siostrzyczkom, ukochanemu synkowi i narzeczonemu, który codziennie strożuje przy mnie.

KOCHAM WAS!!!!!

Wiecie że jestem fighterką, zawsze byłam silna i teraz też nie zamierzam się poddawać. Wygrałam mnóstwo wyścigów, ale ta walka jest niesprawiedliwa i nierówna, potrzebuję waszej pomocy. 

Bez was nie dam rady.

--------------------------------------

Fuck cancer.

Hi, my name is Ewa, I am 38 years old. I want to share my story with you.

I am mother, daughter, sister, and since December, fiancée of a wonderful man, Bartek.

Our world collapsed!!

Let's start from the beggining. 

On February 5 I was worried because i woke up with mouth filled with blood and clots. I wanted to have it checked by a stomatologist, so I booked a visit for the next day. During the visit I found out that it wasn't anyting serious.

Unfortunately, some petechiae started to appear on my whole body so that same day we went to the dermatologist. After the visit I was instantly reffered for blood tests. Not suspecting anything we followed the recommendations given by our doctor. 

On February 9 2024, three days later, we got a call from the hospital, that I need to immediately go to that hospital.

Instant reaction from health care service workers saved my life. With such low level of platelets I would be dead next morning.

We started the fight. At first, I was referred to hematology, where the most important thing was to stabilise my blood results. I was given thrombocytes, which were rejected by my body.

Monday of February 12 was the day that changed my life. With tears in their eyes, doctors told me that I am dealing with one of the most agressive opponents, acute myeloid leukemia. 

I was instantly treated with chemiotherapy, because I am running out of time.... Unfortunately, the cost of treatment is very high. At this moment, it was walued at 200 thousand zlotys, and the treatment can take a very long time. It is just the beggining. Currently I am in specialist oncology hospital in Hamburg, where I have the biggest chances of survival.

I have severe pains all over the body, hemorrhages and partial paralysis. Every day, I am being transfused with blood, without it I would already be dead. Doctors still don't know when I will be ready for the transplant, but I already know I won't stop fighting with alll my might. I promised it to my son.

I would like to thank my whole family. My mom, for being there for me, and for the knowledge that I can rely on her, my beloved sisters, my son and fiancée, who is by my bed every single day. I LOVE YOU ALL!!!!!

You know I am a fighter, I was always strong and I still won't surrender. I won may races, but this fight is unfair and unequal, I need your help. Without you, I won't be able to make it.