Mastektomia Tranzycja Aleksa

Hej, mam na imię Aleks, jestem osobą transpłciową. Mam 18 lat i mieszkam w Katowicach. Uczęszczam do czwartej klasy technikum na kierunku informatycznym. Interesuję się grafiką 3D, uwielbiam pisać powieści, a także grać na perkusji w wolnym czasie.

Chcę Wam przedstawić krótką historię mojej tranzycji od momentu, kiedy pierwszy raz zacząłem nad wszystkim myśleć trzy lata temu, aż do dzisiaj, kiedy już jestem jeden, pełen rok na testosteronie i funkcjonuje w społeczeństwie jako mężczyzna.

Od najmłodszych lat, kiedy jeszcze byłem dzieckiem zdawałem się być inny, niż wszystkie dziewczynki w moim otoczeniu – przedszkolu czy w pierwszych latach szkoły podstawowej. Od zawsze preferowałem bawić się w grupie chłopców, a zabawki takie jak samochody czy roboty bardziej mnie interesowały od lalek. Uwielbiałem też na przykład grać w piłkę nożną na placu, a zniechęcała mnie zabawa w typowo dziewczęce rzeczy.

W późniejszych latach szkoły podstawowej, kiedy zacząłem okres dojrzewania zaczynałem odczuwać, że coś jest nie tak, że coś mi nie pasuje i nie czuje się dobrze we własnych ciele, które nabywało coraz więcej kobiecych cech. W tamtym czasie starałem się nad tym nie zastanawiać, myśląc, że to normalna część dojrzewania.

Jednak w okresie pomiędzy pierwszą, a drugą klasą technikum, kiedy zaczęła się pandemia zacząłem dostrzegać wszystko, i wskazywało to na jedno – nie czułem się jak kobieta. Przez długi czas zadawałem sobie w głowie milion pytań odnośnie tego, kim byłem. Z każdym dniem czułem się coraz gorzej odnośnie mojego ciała, jak i tego, jak funkcjonowałem w społeczeństwie. Powtarzałem sobie, że nie jestem taki, jakiego mnie widzieli na co dzień.

W końcu po długiej walce z depresją i myśleniem nad tym wszystkim w końcu zrozumiałem, że nie jestem kobietą i, że muszę coś z tym zrobić, jakoś wyjść z szafy. Wtedy pewnego dnia odważyłem się powiedzieć o tym mojej matce, która na szczęście odebrała to pozytywnie i zaakceptowała mnie takim, jakim byłem.

Niedługo potem zacząłem chodzić do psychologa i psychiatry, aby wyrobić opinię, że jestem osobą transpłciową. Z każdą wizytą poznawałem siebie bliżej i coraz bardziej uświadamiałem sobie, że naprawdę jestem mężczyzną, ale w złym ciele. Moja długa podróż dopiero się zaczynała.

Ponad rok temu rozpocząłem terapię hormonalną i to był najlepszy dzień mojego życia od początku mojej tranzycji. Pomyślałem, że w końcu moje życie będzie lepsze. I z każdym miesiącem, z każdą nową męską cechą zaczynałem się czuć w końcu szczęśliwy. Zaczynałem być naprawdę sobą.

Pomimo, że mam ten najtrudniejszy okres za sobą i jest znacznie w moim życiu, nadal nie czuję się dobrze w moim własnym ciele. Najbardziej gnębi mnie fakt, że muszę ukrywać to, co mam w górnej części ciała. Utrudnia mi to bardzo funkcjonowanie w społeczeństwie. Nie mogę się przez to normalnie pokazać się na basenie albo nawet chodzić w krótkim rękawku, gdy jest ciepło. Nie mogę nawet patrzeć się na swoje ciało w lustrze, ponieważ odczuwam wtedy dysforię. 

Byłbym bardzo wdzięczny za Waszą pomoc. Każda złotówka ma dla mnie wielkie znaczenie i dodaje mi ogromnej nadziei, że w końcu będę mógł czuć się w pełni sobą we własnym ciele. Dzięki Wam moje marzenie może się spełnić.