Nie umiem żyć jako dorosła

Od urodzenia zmagam się z upośledzeniem umysłowym, moja matka w ciąży piła alkohol i paliła papierosy, przez to urodziłam się niepełnosprawna. W dzieciństwie pierwszy raz zostałam zdiagnozowana. Jestem jak 12/13 letnie dziecko, nie umiem za bardzo funkcjonować jak każda dorosła osoba w moim wieku. Mam trudności z utrzymywaniem relacji ludzkich. Miałam wiele razy prace w swoim życiu, co zawsze się kończyło porażką. Od 12 roku życia nie czuje się facetem, chciałabym bym kiedyś jak się usamodzielnie, podjąć terapie hormonalna. W domu rodzinnym nigdy nie czułam się kochana, zrozumiana, ani akceptowana, rodzice mnie nie akceptowali nigdy. Matka jak piła tygodniami to w domu nie było nigdy spokoju ani porządku, potrafiła mnie wyzywać i niszczyć mi rzeczy, moja cała rodzina lubi pić alkohol, słuchać hip-hopu np, nie chcę mieć z nimi nic wspólnego. Kiedyś mnie kuzyn wykorzystał, zastraszył, chciał mi kiedyś spalić komiksy bo mówił ze mie chce mieć kolegi peda, a ojciec się śmiał ze zbieram torebki zabawki dla małych dziewczynek, nigdy nie mogłam być sobą, zawsze ludzie będą na mnie krzywo patrzeć i oceniać. Pieniądze chce przeznaczyć na pobyty w hostelu bo do noclegowni nie chcę wracać bo się boje se znowu będę miała wszy, i ze ktoś mnie w końcu skrzywdzi za to jaka jestem