SLA - dla Czesławy

Mam na imię Czesława i tym roku skończyłam 66 lat. Dla jednych dużo, a dla innych pełnia życia. I tak właśnie miało być. W zasięgu czekała na mnie upragniona emerytura, spacery z wnukami, pasje... Wszystko runęło latem 2018 roku. Tak niepozornie, od bólu pleców. Niby błachy problem okazał się wyrokiem! Stwardnienie zanikowe boczne.... to choroba....( łac. SLA - choroba neuronu ruchowego która nieuchronnie prowadzi do śmierci). Świat się zatrzymał, choroba niestety nie.. Decydujące okazały się 2 miesiące spędzone na OIOM-ie w 2020 roku. Choroba bardzo szybko przykula mnie do łóżka, całkowity niedowład nóg i rąk, przy życiu utrzymuje mnie respirator a w tchawicy tkwi rura tracheostomijna. Bez niej uduszę się, z nią mogę mówić jedynie szeptem . Choroba odbiera mi wszystko, samodzielność, niezależność a nawet możliwość komunikowania się z bliskimi. Miałam być spełniająca się w swojej roli babcią,ale los sprawił, ze ja bez pomocy najbliższych nie jestem w stanie zająć się nawet sobą. Proszę pomóż mi w codziennej walce o życie. W walce, której wynik jest z góry znany. Umieram gdyż na SLA nie ma lekarstwa. Codzienna wyspecjalizowana rehabilitacja pozwoli mi BYĆ, jak na dłużej po prostu być. 

Nadszedł grudzień, niestety moje ręce odmówiły posłuszeństwa i nie mogę już nimi poruszać. Nie chcę odcinać się od świata więc chciałabym uzbierac na nowy sprzęt który pomoże mi kontaktować mi się z najbliższymi. Moja jedyna możliwość to "PCEye eye tracker" sprzęt który pozwoli mi na komunikację wzrokiem. Proszę pomóż mi nadal byc wśród was. 

Za każdą okazała pomoc bardzo Dziękuję.