Dla gnijącego żywcem bobra

Obolały bóbr cierpliwie leżał kilka dni wtulony w krzaki w miejscowości Łany pod Wrocławiem. Okoliczni mieszkańcy przynosili mu nawet miseczki z wodą. Nie pił. Wtulony w krzaki, skulony w sobie, z małymi zapadniętymi oczkami, cierpiał tylko czasem skarżąc się piskliwym głosem na swój los.

Wyciągnęliśmy go cierpiącego z tego bezradnego wtulenia w krzaki i walczymy o jego życie. Jest w ciężkim stanie - silnie odwodniony, wygłodzony, z bardzo wysoką gorączką.

Młody bóbr - całkowicie niemetaforycznie - po prostu gnije za życia. Pod sierścią niedaleko bobrzego ogona ujawniliśmy szereg licznych ran kąsanych, z których dosłownie wylewa się gęsta i cuchnąca ropa. Towarzyszy temu głęboka martwica okolicznych tkanek, która - po stabilizacji bobra - będzie wymagała opracowania przez chirurga.

A że znaleziony został w pobliżu zabudowań ludzkim, mamy podejrzenie graniczące z pewnością, że został wiele dni temu dotkliwie pogryziony przez psa, które ludzi wciąż i wciąż - mimo apeli - wypuszczają samopas. Żadne dzikie zwierzę drapieżne raczej nie startowałoby do silnego, zwinnego, pływającego bobra.

Nasz mini-bóbr z wyglądu przypomina ogromną świnkę morską i też leczy się go podobnymi lekami jak te zwierzęta. Szkoda nam go bardzo, mamy nadzieję, że na ratunek nie jest jeszcze za późno. Dostał leki, kroplówki, rany zostały wstępnie oczyszczone. Wygląda to dramatycznie. Bóbr cierpi i płacze z bólu.

Musicie wiedzieć, że ludzkość nie jest możliwa bez wody. W książce Erica Colliera "Nad rzeką bobrów", stara Indianka Lala mówi tak: "jak zabijecie bobry, to zniknie woda, jak zniknie woda, to zniknie wszystko inne”. Indianie znani są z ratowania bobrów, niektóre indiańskie kobiety - rozumiejąc ich ekosystemowe znaczenie - odkarmiały bobrze oseski własnymi piersiami.