Anoreksja -mój początek końca..

Ostatnio usłyszałam, że wyglądam jakbym Hitlerowi z rusztu uciekła.. 😭

Przy obecnym stanie mojej nogi już nigdzie nie pójdę, a co dopiero mówić o uciekaniu.. 😣

Nazywam się Sabina, mam 38 lat. Od ćwierć wieku zmagam się z zaburzeniami odżywiania, które w tym czasie przeszły przez różne formy i nasilenia. Moja walka zaczęła się od klasycznej anoreksji, a później obejmowała ortoreksję, alkoreksję, kompulsywne objadanie się i bulimię, aż po anoreksję bulimiczną.

Bezradność wobec tej podstępnej i śmiertelnej choroby, która z początku wydawała się przyjaciółką, doprowadziła mnie do głębokiej rozpaczy. Myśli samobójcze przerodziły się w aktywne próby odebrania sobie życia.

Dziś pragnę dać sobie jeszcze jedną szansę na odzyskanie życia i zdrowia. Chcę walczyć o siebie, o swoje życie, o moją utraconą rodzinę oraz o możliwość założenia tej własnej. Pragnę wreszcie zacząć żyć pełnią życia, a nie tylko egzystować, trwać i wegetować. Marzę o tym, by na nowo poczuć szczęście, radość i satysfakcję z życia.

Niby lepsze czasy.. choć i tak już w zaawansowanej chorobie..🥺

Moim priorytetem jest teraz zebranie środków na dalsze leczenie, ale także na pierwszy okres po jego zakończeniu. Muszę zapewnić sobie byt, dach nad głową i w końcu stanąć na własnych nogach. Muszę zacząć wszystko od nowa, od zera, własnymi siłami, ale pod profesjonalną opieką medyczną i ze wsparciem mentalnym najbliższych. Niestety, nie posiadam żadnego zaplecza finansowego, a dodatkowo mam zobowiązania finansowe zaciągnięte z powodu choroby.

Kiedyś było inaczej, lepiej, chociaż i tak już w chorobie.. ale chociaż żyłam, a nie wegetowałam😖

Wierzę, że z pomocą uda mi się przezwyciężyć trudności i odzyskać życie, o jakim marzę. Proszę o wsparcie w mojej walce o zdrowie i lepszą przyszłość.