Zaopatrzenie oddziałów SOR

Nazywam się Adam Pietrzak i jestem częstochowskim mikroprzedsiębiorcą. Z uwagi na sytuację w naszym kraju i walkę o swój utrzymanie rodziny, do mojego sklepu postanowiłem wprowadzić środki biobójcze. Wiem jakie są braki w zaopatrzeniu, ginący sprzęt itp. Tak więc postanowiłem część środków przeznaczyć na walkę z wirusem. Tak więc wczoraj zadzwoniłem do Szpital Parkitka Częstochowa. Całkowicie przypadkiem wybrałem numer SOR. Powiedziałem, że chciałbym przekazać im darowiznę w postaci płynu i chciałbym robić to regularnie, przekazując część przychodów ze sprzedaży. Zaproponowałem, że przyjadę prosto na SOR, żeby mieli to od razu pod ręką. Pani Doktor bardzo podziękowała, po czym umówiliśmy się na następny dzień. Wcześniej napisałem w tej sprawie do Szpitala na messengerze. Podano mi inny numer kontaktowy i kazano dzwonić pod niego. Tak więc dziś sporządziłem umowę darowizny, po czym dojeżdżając do szpitala, zadzwoniłem pod numer podany na messengerze. Gdy powiedziałem, że właśnie podjeżdżam pod SOR i jak mam to przekazać, usłyszałem, że nie mam jechać na SOR, tylko zostawić to na portierni, że dziękują i do widzenia. Mówię, że mam umowę darowizny i Pan dyrektor musi mi to podbić ale powiedziano mi żebym wszystko zostawił a oni za kilka dni osobiście przywiozą mi podbitą umowę. Powiedziałem, że wczoraj dzwoniłem i rozmawiałem z lekarzem i dlaczego mam nie jechać tam skoro mogę to zostawić przy wjeździe i pojechać. Zapytany jakim z lekarzem, powiedziałem że dyżurującym SOR-u i podałem numer ogólny SOR. Usłyszałem, że tu nie ma takiego numeru i nie mogłem rozmawiać ze Szpitalem, po czym, że UWAGA CYTUJĘ "Pan Dyrektor się denerwuje się i jest zły, gdy darowizny nie trafiają na portiernie i że jeśli wjadę na SOR to na własną odpowiedzialność. I tu wszystko było dla mnie jasne. Już nie wspomnę o zmieszaniu i sposobie mówienia. Rozłączyłem się i pojechałem prosto na SOR pod wjazd dla karetek. Dziwne, że słyszymy o takiej ilości darów, a jednocześnie ginie sprzęt i lekarze nie mają podstawowych środków ochrony. Widząc reakcje lekarzy, radość, wzruszenie i podziękowania, nie wiedziałem co powiedzieć. Ja tylko przywiozłem trochę płynu. Kiedy nazwano mnie bohaterem, nie mogłem wydusić słowa, powstrzymując płacz. To było straszne. Przecież to oni są bohaterami. Nie jestem debilem, widząc co sie dzieję, z rozmysłem zaproponowałem rozpowszechnienie apelu, by ktokolwiek kto ma taką możliwość i ma za co żyć pomagał bo inni już nie mają. Że SOR walczy, że to pierwsza linia frontu. Medycy spojrzeli się na siebie, wzięli głęboki oddech, po czym wspólnie, jak jeden za wszystkich, a wszyscy za jednego stanęli do zdjęcia.

To wszystko skłoniło mnie do dalszej walki z obecną sytuacją, ratownicy nas potrzebują, a my potrzebujemy ich. To wielcy ludzie, to oni teraz są nam najbardziej potrzebni. Walczą na pierwszej lini frontu z niewidzialnym wrogiem. Potrzebują masek, rękawiczek, kombinezonów, środków odkażających. Jeżeli ich zabraknie, już nic nas nie uratuje. Za radą kilku częstochowskich przedsiębiorców, postanowiłem stworzyć zrzutkę. Widząc jak ceny wyposażenia poszybowały do góry nie będzie to łatwe ale wierze że z Waszą pomocą się uda 🤗Wszystkie zebrane środki zostaną przeznaczone na zakup sprzętu specjalistycznego dla oddziałów SOR. Rozmawiałem z pracownikami innych placówek na śląsku. Nie chce ograniczać się już do jednego szpitala. Taka sytuacja jest wszędzie. Tak więc, im nas więcej tym weselej. Ważna jest każda złotówka. Cytując Winstona Churchilla notabene odnoszącego się do bohaterskich Polaków, „Nigdy tak wielu nie zawdzięczało tak wiele tak nielicznym”.

Z góry wszystkim dziękuję :)