Czy pomożesz mi odetchnąć, prosz

Witaj jestem Patryk i mam 23 lata.

Proszę o pomoc, bo sam już nie daję rady.

To dla mnie bardzo trudne, ale zdecydowałem się napisać te słowa, bo znalazłem się w miejscu, w którym człowiek nie powinien być sam. Od dłuższego czasu zmagam się z ogromnym przygnębieniem i zmęczeniem codziennością.

Chcąc rozwinąć swoją drogę życiową i ustatkować się w stałej pracy postanowiłem w marcu opłacić kurs prawa jazdy C i C+E z niezbędnymi kwalifikacjami. W tym celu zaciągnąłem chwilówkę. Nie sądziłem jednak, że proces nauki i wyznaczane terminy egzaminów tak się rozciągną. W chwili obecnej zrobioną mam kat. C, lecz szkolenie dalej trwa. Przez ten czas zaciągnąłem kolejną chwilówkę na spłatę poprzedniej. Zrobiła sie z tego spirala z coraz większymi kwotami. Na chwilę obecną jest to ponad 15 tyś złotych i ciągle wzrasta. Sam staram się ile mogę dorabiać w tym czasie gdzie się da, zaczynają się zbiory itd. Jednak zdobycie takiej kwoty w miesiąc jest dla mnie nierealne.

Przez te trudności straciłem stabilność finansową, a zobowiązania, które kiedyś były do udźwignięcia, dziś przerosły mnie całkowicie. Kredyt, który wziąłem z nadzieją na lepsze jutro, dziś ciąży mi jak wielki kamień. Długi rosną, a ja nie mam już sił ani środków, by sobie z tym poradzić. Coraz trudniej mi wstać z łóżka i funkcjonować, a ciągłe telefony i naciski ze strony wierzycieli spędzają mi sen z powiek. Strach przed kolejnym dniem stał się codziennością.

Zwracam się więc do Was – ludzi, którzy może mnie nie znają, ale może po prostu mają w sobie serce i czują, że jestem dobrym człowiekiem i zasługuję na jeszcze jedną szansę. Proszę o pomoc w spłacie chwilówek. Każda złotówka przybliża mnie do odzyskania równowagi, do złapania oddechu i poczucia, że jeszcze nie wszystko stracone.

Nigdy nie sądziłem, że znajdę się w takim miejscu. Ale wierzę, że są ludzie, którzy potrafią podać rękę wtedy, gdy człowiek leży najniżej. Jeśli możesz – pomóż. 

Z całego serca dziękuję.

Patryk