Pompa żywieniowa dla Sylwii

Cześć,

Ona ma na imię Sylwia.

To imię znaczy więcej niż tysiąc słów...

Poznaj ją, a przekonasz się.

Sylwia przeszła w życiu 22 laparotomie- operacje z przecięciem skóry, mięśni i otrzewnej. Są takie choroby, których "nie widać" latami. Człowiek z pozoru żyje jak inni, wygląda jak inni. A za kurtyną rozgrywa się wieloletnia walka o życie.

Choroba Leśniowskiego-Crohna to przewlekły stan zapalny ściany przewodu pokarmowego. Brzmi dość zwyczajnie, prawda? Niestety za tą nazwą kryje się prawdziwe oblicze choroby, która odebrała Sylwii wszystko, co dawało poczucie niezależności. Wiele komplikacji i powikłań takich jak przetoki, przepukliny, zrosty i dwie sepsy, które jej organizm pokonał w sposób po ludzku niewytłumaczalny.

Dlatego ta kobieta oddaje swój los w głębokiej ufności Bogu i Matce Bożej. Wiara daje jej niezwykłą siłę, którą do lipca 2023 roku wykorzystywała w nieprawdopodobnie aktywny sposób.

Z ciałem pokaleczonym skalpelem zaliczała kolejne szczyty ukochanych gór. W Tatrach i Tatrach Zachodnich stanęła na każdym z nich. Dwa razy zdobyła Rysy w tym raz zimą, a w 2022 roku stanęła na szczycie Gerlachu... W 2021 roku przeszła ponad 600km na trasie Camino w Portugalii i Hiszpanii. Jest miłośniczką nart biegowych, na koncie ma tysiące przejechanych rowerem kilometrów, Ekstremalne Drogi Krzyżowe...

jednak teraz nie może uczynić nawet ułamka tego...

Ponadto, ma wielkie serce do pomocy ubogim, o czym pozwoliła wspomnieć tylko w dwóch słowach.

Żona, matka dwóch córek, przyjaciółka, świetna kumpelka. Kocha ludzi, kocha życie. Powyższe samo mówi, że to nie patos. Swoją determinacją udowadnia, że wszystko można przekuć w siłę.

Czasem, tak jak teraz, potrzebni są "tylko" ludzie- anioły, którym nie jest obojętny czyjś ciężki los. A pomoc kołem się toczy...

4 miesiące ostatniej hospitalizacji przyniosło aktualny wyrok. Operacje, komplikacje i sepsa, czego skutkiem jest dożywotnia ileostomia i żywienie pozajelitowe oraz uszkodzony słuch. Na ostatnim 6cm odcinku jelita cienkiego pracuje rozrusznik. Jelito jednak nie wchłania żadnych wartości odżywczych. Żywienie pozajelitowe polega na dożylnym podaniu składników odżywczych przez żyłę centralną doprowadzającą krew bezpośrednio do serca. W praktyce oznacza to, że Sylwia jest podłączona do żywienia kilkanaście godzin na dobę, co uniemożliwia poruszanie się poza mieszkaniem.

Tak będzie wyglądało jej i jej bliskich życie już zawsze, chyba, że uda się nam otworzyć Wasze serca i wspomożemy Sylwię w jej drodze. Znaczną część utraconej niezależności może odzyskać dzięki pompie żywieniowej z plecakiem. Umożliwia ona podaż żywienia poza domem, podczas poruszania się, ponieważ chory nosi żywienie na plecach. Pompa dodatkowo monitoruje jakość podaży i wychwytuje niebezpieczne zdarzenia.

Pozwala "odciąć" się od metalowego stojaka przy łóżku...

Zwracamy się z prośbą o Wasze wsparcie finansowe, ponieważ ten rodzaj żywienia nie jest refundowany a jego obsługa wiąże się ze stałymi wydatkami. Wysokie ryzyko zakażeń generuje potrzebę zapewnienia sterylnych warunków otoczenia i obecnej podaży, opatrunków, preparatów do dezynfekcji, rurek do podaży żywienia i wielu innych.

A przecież każdy z nas musi jeść...

Sam zakup pompy z plecakiem, koszty które trzeba ponieść aby go uruchomić i obsługiwać to wydatek blisko 10 tys. złotych, a biorąc pod uwagę to, że jest to kwestia dożywotnia to jego obsługa jest najdroższa. Rurka do żywienia kosztuje 39zł, co przy zużyciu tylko jednej sztuki dziennie daje wydatek 15 tys złotych rocznie za same rurki. Do tego dochodzą wykraczające poza refundację koszty worków stomijnych których zapotrzebowanie nie jest możliwe do przewidzenia. Wspomniane wcześniej środki higieniczne są wręcz niepoliczalne a także konieczne.

Zachęcam Was do postawienia Sylwii "wirtualnego" obiadu w postaci wpłaty...

To od nas zależy iloma posiłkami ją poczęstujemy...

Życie z chorobą obciążyło całą rodzinę, dlatego każde wsparcie finansowe będzie odciążać rodzinny budżet zasilany jedynie z pensji Łukasza, który robi wszystko, aby sprostać roli męża, ojca i opiekuna.

Wierzę, że Sylwia ma przed sobą jeszcze wiele kilometrów do przejścia, pięknych chwil do przeżycia i dobrych uczynków do spełnienia.

Czy zechcecie potowarzyszyć jej w tej podróży?