Simba, Król Lwiej Ziemi!

Pojawiłem się w tym domu znienacka. Od mojej mamy odebrali mnie jak byłem malutkim psiakiem… w sumie to nadal jestem, tylko może troszkę większych gabarytów. Jak ich zobaczyłem wiedziałem, że będzie to dobry domek. Podbiegłem do największej osoby z tego stada i zacząłem gryźć sznurówki, ten człowiek się cieszył, głaskał, a później wziął mnie na ręce i owinął w kocyk. Miałem ciepło. Pierwsza podróż samochodem była straszna, nic nie rozumiałem, gdzie jadę, do kogo, co będzie z moimi rodzicami, rodzeństwem. Bałem się nieznanego. Wszedłem do domku, do dużego domku i każde głaski i przytulaski, pełna miszeczka i mnóstwo zabawek przekonały mnie, że będzie mi tu dobrze i że nie mam się czego bać. Tęskniłem za rodziną ale dzięki tym dwunożnym miałem już swoją. Nie tylko ja w tym domu mam cztery łapy. Jest jeszcze piesek od którego jestem już większy i dwa koty. Koty jak koty, chciałem je pogonić ale mają strasznie długie pazury i takie dziwne dźwięki wydają więc sobie darowałem. Żyliśmy sobie bardzo szczęśliwie…. Dostawałem super jedzonko, wskakiwałem na kanapę, rządziłem w tym domu, zabierali mnie do lasu na długie spacery, ale właśnie żyliśmy….. Nazywam się Simba, tak samo jak ten lew, który był Królem Lwiej Ziemi. Ja nie mam lwiej ziemi, tylko dom i podwórko, ale to mi w zupełności wystarczy. Niedawno skończyłem 10 miesięcy. Któregoś dnia bardzo źle się czułem, nie miałem siły iść, stać i jeść, nawet robienie siku też bolało. Moi pańcowie od razu wiedzieli, że coś złego się dzieje z moim ciałkiem i humorkiem. Pojechaliśmy do weterynarza, do takiego najlepszego na świecie. Zrobił mi badania, skierował na RTG do specjalisty ortopedy, dał leki, kroplówkę. Walczył z całych sił jak lwica o swoje małe, ale padła diagnoza… Ja nic z tego nie rozumiem, ale jak patrzę na dwunożnych i widzę, że płaczą to chyba nie jest dobrze. Ja z bólu też płaczę ale tak po cichu aby nikt nie widział, bo nie chcę zamartwiać pozostałych domowników. Mam zwichnięty prawy staw i dysplazję stawów biodrowych. To nie jest wina pańciów, rodziców, po prostu taki się urodziłem i chyba żałuję bo przeze mnie ciągle ktoś płacze. Jedynym dla mnie ratunkiem jest operacja dwóch stawów biodrowych i usunięcie główek kości udowej, a później rehabilitacja. Lekarze moje życie wycenili na 5 tysięcy złotych (2x 1700zł operacja, 2x 800zł rehabilitacja). Nie mam pojęcia ile to jest ale jakby można było płacić w ziarenkach suchej karmy to bym oddał wszystkie. Ale po minach dwunożnych widzę, że chyba tak się nie da… Więc stąd ta zbiórka. Wierzę w dobrych ludzi, którzy pomogą nam przetrwać najgorsze. Nie chcemy się poddawać, nie chcemy płakać, nie chcemy przestać wierzyć . Słyszałem plotki o tęczowym moście ale… Moje stado, czyli rodzina, dwa koty i bardzo szczekający, zazdrosny, wkurzający pies są całym moim światem. Światem, którego jeszcze w pełni nie poznałem, bo mam zaledwie 10 miesięcy. Jeśli ziarenek karmy nie można dorzucić to proszę o pieniążki, każdy grosik jest na wagę złota, na wagę mojego życia…. Moja rodzinka walczy o mnie z całych sił, już jestem po pierwszej operacji, teraz jeżdżę takim małym białym autkiem na rehabilitację, strasznie tego nie lubię. Dotykają mnie, każą mi leżeć, chodzić, biegać w jakimś dziwnym basenie, oszukują mnie pasztetem abym połykał tabletki cuda wianki… ale właśnie na te cuda liczymy, że jak dojdę do siebie i znajdą się te ziarenka znaczy się pieniążki to będę mógł przejść drugą operację, której tak bardzo potrzebuję i chcę ale... Obiecuję Wam, że ja się nie poddam, będę jeździł do lekarza, będę chodził na rehabilitację, będę grzecznym i najdzielniejszym psim pacjentem na całym świecie, będę dawał bez problemu robić sobie zastrzyki, dotykać moje chore łapy, zrobię to tylko dla NICH, aby tylko przestali płakać.