Może ciasne ale własne

   Mam na imię Ewelina. ale dobrzy znajomi mówią na mnie Epek. Mam 40 lat i od urodzenia zmagam się z niepełnosprawnością ruchową - mianowicie Mózgowe Porażenie Dziecięce, w związku z czym poruszam się na wózku elektrycznym. Od 2004 do 2024 roku przebywałam w  domu pomocy społecznej, który znajduje się na terenie województwa śląskiego .

20 lat spędzone w Domu Pomocy Społecznej to dla mnie niesamowite bogate i jednocześnie trudne doświadczenie, które mnie dużo nauczyło w życiu. Pozwolę sobie powiedzieć. że tam upłynęła moja młodość i zawarłam przyjaźnie  niektóre z nich trwają do dziś

To właśnie dzięki temu miejscu skończyłam studia socjologiczne na Uniwersytecie śląskim i znalazłam pracę w biurze podróży eSky - jestem pracownikiem zdalnym. Uwielbiam swoją prace - sprawia, że czuję się potrzebna. 

Pewnie wielu z was zastanawia się co jest grane... ZATRUDNIONA NA ETACIE I PROWADZI ZBIÓRKĘ KASY???? Dopóki byłam pensjonariuszom Dom Pomocy Społecznej większość moich dochodów szła na jego opłacenie

Do tego wszystkiego wydarza się covid dla mnie to przełomowy i bardzo trudny moment rozgrywa się choroba nowotworowa mojej mamy a ja praktycznie nie mogę jej widywać !!!

Wtedy coraz częściej do głowy przychodzi takie myślenie że muszę coś zmienić albo oszaleję. Każdy dzień jest coraz trudniejszy ale jakoś wytrzymuje te 11 miesięcy izolacji, następują szczepienia i zaczynam jeździć do domu rodzinnego. nowotwór niesamowicie zmienia moją mamę a ja mam odczucie że tego czasu straconego już nikt na mnie odda... Marzec 2022 roku moja mama odchodzi a ja obejmuje rentę rodzinną z tytułu niepełnosprawności

Po dwóch, trzech miesiącach niemalże w dzień i w nocy zaczynam w głowie kombinować myślę sobie:  przecież za to wszystko co mam miesięcznie mogłabym funkcjonować na wynajmowanym mieszkaniu, nawet gdyby trzeba było opłacić asystenta 

zaczynam zatem wydzwaniać do biur nieruchomości z zapytaniem o wynajem mieszkania, ale gdy ktokolwiek słyszy- osoba na wózku inwalidzkim ( trzeba by było zamontować poręcze dla niepełnosprawnych w łazience)  w odpowiedzi słyszę: 'nie, nie przepraszam wolę wynająć komuś sprawnemu mniej kłopotu'

pomocą przychodzi mi moja dobra znajoma która od lat pracuje dla osób z niepełnosprawnością okazuje się że spotyka w domu u znajomej kobiete która posiada mieszkanie na parterze i jest w stanie wynająć oraz pozwolić na dostosowanie. W błyskawicznym tempie spotykamy się we trójkę i w kwietniu 2024 dochodzi do wynajmu tego mieszkania 

na początku jestem wniebowzięta bo to tak jakby ktoś oddał mi moje życie wszystko wygląda inaczej niż dotychczas - nie ma regulaminu i płacenie za pobyt 70% dochodów ale życie szybko tempery moje skrzydła!!! Na wynajmie mieszkania generują się inne koszty takie jak odstępne za mieszkanie kaucja, koszty prądu, wody, internetu

Ja niepokorny człowiek nie lubiący stać w miejscu zatem znów zaczynam myśleć i kombinować co można by było zrobić aby było mnie stać na większą ilość rehabilitacji i aby moja sytuacja w Gliwicach była stabilna No bo na wynajmie nie mam meldunku - meldunek stały mam w Łodzi u najbliższej rodziny. 

Jakoś udaje się ogarnąć czasowo formalności i składam wniosek o mieszkanie do remontu w Gliwicach Jednakże zostaje on odrzucony z powodu zbyt dużej wysokości moich dochodów... Czasem wieczorami gdy leżę w łóżku tak sobie myślę:  Boże czy to nie paradoks? Co to za kraj? Alkoholicy dostaną rentę i część z nich zapewne ją przepije !!!!!!!!!!!

Czy ja naprawdę w życiu chcę zbyt wiele?  Chciałabym tylko pożyć na wolności po swojemu chociaż kilkanaście lat. Niby pracuję i mam rentę rodzinną,  ale niepełnosprawność niesie za sobą przymus rehabilitacji która też kosztuje 

z dnia na dzień może czasem z wielkim trudem ta pseudo samodzielność się udaje i chciałabym żeby udawała się  jak najdłużej     Na co dzień pomimo swoich ograniczeń jestem osobą dość aktywną - nie ma dla mnie rzeczy niemożliwych, a "kto nie ryzykuje ten nie zyskuje". 

Dziś właśnie dowiedziałam się że nie otrzymam wsparcia asystenta z fundacji pozarządowej więc problemy w moim życiu wciąż się pojawiają. Jak w życiu każdego z nas - nie żyje w bańce mydlanej, ale czuję się wolnym człowiekiem i tak bardzo bym chciała mieć własny kąt, który będzie dostosowany do moich potrzeb w  kuchni gdzie byłaby płyta indukcyjna mogłabym na przykład samodzielnie gotować i pewnie potrzebowałabym dużo mniej pomocy innych osób. 

Niektórym z was może wydawać się to dziwne a ja jeśli istnieje tylko taka możliwość Uwielbiam wekować konfitury, maliny czy ogórki kiszone do słoików

Moja mama odeszła 3 lata temu Do dziś nie potrafię się w tym pogodzić Właśnie dla Niej nie chcę rezygnować ze swoich mar\zeń i planów. Chciałabym bynajmniej spróbować normalnie żyć i odzyskać trochę nadziei... 

   MOJA NIEPEŁNOSPRAWNOŚĆ JEST DLA MNIE OGRANICZENIEM - ALE NIE WYKLUCZA MNIE Z MOZLIWOĆI SAMODZIELNEGO FUNKCJONOWANIA! NIE POTRZEBUJE OPIEKI 24 GODZINY NA DOBĘ - POMOC FIZYCZNA KONIECZNA JEST W TAKICH CZYNNOSCIACH JAK UBRANIE SIĘ CZY KĄPIEL. 

Nie umiem zbyt długo siedzieć w miejscu, bezczynność mnie zabija. W miarę możliwości finansowych i wolnego czasu podróżuje pociągami sławnych i ciekawych ludzi ;-)

Wciąż szukam nowych rozwiązań i możliwości, aby zmienić moją codzienność - aby móc wyłączyć zegar z tyłu głowy, który mówi że czas najmu się kończy. 

wierzę że z pomocą ludzi dobrej woli to wszystko naprawdę może się dziać i mogę żyć pełną piersią  CHCE MIEĆ CHOĆBY CIASNY, WŁASNY KĄT. NIE MAM WIELKICH WYMAGAŃ 20 / 25 METRÓW - MOJA MAŁA WYSPA SPRAWI, ŻĘ BEDĘ BARDZIEJ SAMODZIELNĄ I NIEZALEŻNA KOBIETA...

 Niepełnosprawność to nie katastrofa. Zawsze walczyłam do końca o własne marzenia Z BOŻĄ I WASZĄ POMOCĄ MOGĄ OKAZAĆ SIĘ ŁATWIEJSZE DO SPEŁNIENIA.

  Jeśli możesz i chcesz pomóż chociażby tym aby ten zbiórkę udostępnić jak największej liczby osób może uda się zebrać potrzebną kwotę

Może masz jakiś pomysł 

[email protected]

kom 509 306 287