Feluś zbiera na wózek!

******************************************

<EDIT: Ze względu na tak ogromne wsparcie (i szybkie!) podbijam stawkę, by dać Felkowi trochę luksusu i sprawić mu lepszy wózek firmy Admirał z Łodzi. Dzięki niemu nosze są zbędne (wózek można rozłożyć i rozpiąć na wiele części, dzięki czemu można łatwo leżącego pieska zainstalować) plus jest zdecydowanie mocniejszy i stabilniejszy, dzięki odpowiednio rozstawionym kółkom. Piesek będzie mógł bezpieczniej zasuwać po nierównościach! Do tego będą szelki i butki, by nie obcierał sobie sparalizowanych łapek. Bardzo serdecznie dziękujemy za wszystko naszym darczyńcom.>

******************************************

Cześć! Mam na imię Feliks i jestem starszym labradorem, pod koniec lipca skończę 11 lat! Jestem przyjacielem rodziny mieszkającej w Opocznie. Zawsze byłem energicznym i ciekawym świata psiakiem. Podobno byłem największym i najbardziej ruchliwym maluchem wśród rodzeństwa! Prawda jest taka, że do dziś taki jestem. 

Niestety wiek swoje robi i od jakiegoś czasu dokuczał mi kręgosłup i stawy. Byłem pod opieką super dr Sieranta i jeździłem specjalnie do Tomaszowa Mazowieckiego! Nagle z dnia na dzień poczułem się niepewnie na tylnych łapkach, najpierw nie chciałem wskakiwać na kanapę, potem nie chciałem chodzić, aż w końcu nie dawałem rady wstać!

Żeby zobaczyć co dokładnie się dzieje w moim kręgosłupie, pojechałem do najbardziej polecanego dr Kindy, specjalisty radiologa pracującego w Klinice Weterynaryjnej Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu. Po wykonanym badaniu tomografii komputerowej z kontrastem, obudziłem się koło mojej Pani, która była strasznie zapłakana. Udzielił mi się jej niepokój, ponieważ nie rozumiałem tego co się stało. Następnego dnia dostaliśmy taki opis badania:

Niewiele z niego zrozumiałem, ale okazało się, że jest kiepsko. Nowotwór rdzenia kręgowego??? Już nigdy nie będę mógł chodzić??? Podobno to bardzo rzadka przypadłość, jechałem na badanie myśląc, że to dyskopatia...

Nikt mi nie daje szans. Zewsząd słyszę, że najlepiej, żebym już sobie poszedł spać. Ale ja ciągle walczę, próbuję wstawać, mam wilczy apetyt i uśmiecham się do moich właścicieli! Co prawda trochę nie trzymam siusiu, kupki robię na pieluchę w domu, ale moja rodzina bardzo o mnie dba, myją mnie, pilnują żebym nie miał nigdzie mokro. Próbuję nawet chodzić, co prawda ciągnąc pupę po ziemi, ale jednak, tylko, że mi nie pozwalają tak chodzić, ponieważ podobno mogę sobie zrobić krzywdę. Więc leżę na posłaniu, przypięty na smycz, by nie spacerować i grzeję się przy kominku z kotkami, tak jak tutaj:

Potem proszę swoją Panią o głaskanko na dobranoc, bo wtedy czuję się bezpiecznie.

Moja Pani chciałaby mi sprawić wózek inwalidzki, bym mógł jeszcze troszkę nacieszyć się spacerkiem na świeżym powietrzu, póki mam na to siłę i ochotę. Póki mnie nie dopadnie ból, bo wtedy Pani mówi, że pozwoli mi pójść spać, bym mógł do woli latać jak wariat po łąkach oraz nurkować w chłodnej rzeczce latem.

Niestety, moja rodzina nie może pozwolić sobie w tej chwili na taki zakup, moje dotychczasowe leczenie oraz diagnostyka pochłonęły wszelkie skromne oszczędności. Nie wiem, jak długo będą trzymały się mnie siły i dobry humor, ale wiele bym dał, żeby wyjść jeszcze na spacer.

Z góry dziękuję bardzo za każdą wrzuconą złotówkę!!! Życzę wszystkim zdrowia zarówno Wam jak i Waszym podopiecznym.

Feliks