Leczenie i rehabilitacja

W ciągu ostatnich sześciu lat Piotr przeszedł dwa udary mózgu, a 7 lipca tego roku rozległy zawał serca i równocześnie trzeci udar. Dzięki Waszej pomocy było już trochę lepiej. Niestety, było. Z powodu problemów ze zwężającymi się tętnicami szyjnymi, rehabilitacja na razie stanęła w miejscu. Piotra nie wolno pionizować, bo grozi to kolejnym udarem. Objawy niedokrwienia mózgu pojawiają się już po kilu minutach w pionie. Rehabilitacja prowadzona jest cały czas, ale wyłącznie w pozycji leżącej, aby zapobiec przykurczom mięśni i choć trochę pobudzić krążenie. Wkrótce okaże się, czy zabieg na tętnicach jest możliwy. Ze względu na niewydolność serca, każdy zabieg wiąże się z dużym ryzykiem. Szukam wszystkich możliwości, aby mu pomóc, ale tam, gdzie pojawia się światełko w tunelu, pojawiają się też ogromne koszty. Ostatni udar spowodował spustoszenie także w sferze mentalnej. Piotr nie do końca i nie zawsze zdaje sobie sprawę ze swojego stanu. Ale zdarzają się momenty, kiedy dociera to do niego z całą okrutną mocą i wtedy jest najgorzej. Próbuje mówić, ale z trudem odnajduje słowa. Próbuje czytać, ale myli litery. Czasami nie może się ruszyć, czasami jest wyjątkowo ożywiony. Każdy dzień jest inny. Stan zdrowia komplikuje dodatkowo cukrzyca, anemia i kłopoty z nerkami. Opieka nad Piotrem wraz z niezbędnymi lekami generuje miesięcznie  koszty, które przerastają moje możliwości. Od lat wspieram męża w chorobie, sama pokonując w międzyczasie nowotwór. Każda pomoc, czy finansowa czy poprzez udostępnianie zbiórki, będzie dla mnie ogromnym wsparciem. Piotr podniósł się po poprzednich dwóch udarach. Wierzę, że podniesie się i teraz, choć sytuacja jest dużo trudniejsza i będzie wymagała dużo więcej czasu. Z góry dziękuję za każde wsparcie wszystkim razem i każdemu osobno.