By móc widzieć

Mam na imię Katarzyna i mam 46 lat, Od 23 lat choruję na cukrzycę typu 2,odkąd zdiagnozowano moją słodką koleżankę jestem na insulinie.Jak wiecie ta choroba to podstępna bestia,,,powoli zabierała mi sprawność,Zaczęło się od neuropatii i retinopatii.Dwa lata temu zaczęły się problemy które pogrążają mnie fizycznie i psychicznie.W grudniu 2019 roku trafiłam do szpitala ,Dzięki determinacji cudownych lekarzy.najbliższych i mojej woli przerwania udało się uratować nogę przed amputacją,Do historii przeszły długie wędrówki,Teraz walczę o wzrok, Leczę się w Poznaniu,w klinice Okuservice na NFZ, Tam pod opieką lekarzy miałam zrobionych kilkanaście zabiegów laserowychOkazało się że prawe oko dopadła makulopatia cukrzycowa i trac,,,,,,,e wzrok w zastraszającym tempie. Mam skierowanie na terapię doszklistkową DME z adnotacją PILNEDzięki uprzejmości pań w rejestracjach dostałam namiary na szpitale by wyszukać miejsce i termin Efekt?54 miejsca i najblizszy termin na kwalifikacje to listopad.grudzień 2022 i to dlatego że skierowanie na Cito.

 Jeśli prywatnie to nawet na jutro ale....No właśnie....cena jednego zastrzyku to 2000 zł....a trzeba ich przyjąć co najmniej 15 w comiesięcznych odstępach Kwota nie do przeskoczenia. Mam 916 zł renty i to nawet na leki nie starcza. Gdyby nie męża pensja nie wiem co by ze mną było. Ponadto od 2 lat leczę się na depersję. Zawsze myślałam ze jestem twarda i odporna na ciosy od życia...Nie,nie jestem....I przez to te.Z mi lzej nie jest. Zawsze byłam dla innych,zawsze chętna do pomocy,otwarta na ludzi i świat. Teraz moim światem jest mieszkanie...Bo nie ma nic bardziej uwłaczającego dla mnie niz proszenie ludzi o pomoc...a niestety bez pomocy sobie nie poradzę. Więc pełna pokory i wstydu proszę.... Pomóżcie mi widzieć.