Życie bez przyszłości

Dzień dobry , dla Państwa jest to być może kropla w morzu, a dla mnie to całe życie !  Od początku mojego małżeństwa, moje życie stało się  wielką tragedią. Poniżana, bita, opluwana w twarz, żyłam na skraju nędzy. Mój mąż postanowił mnie i dzieci pozbawic domu. Wstydziłam się poprosić rodzinę. Podałam w coraz większe tarapaty. Ta walka trwa ponad 10 lat. Rozwiodłam się toczą się sprawy o znęcanie psychiczne i fizyczne. Kiedy już myślałam,że odbijam się od dna, nastała pandemia. Znowu obiłam się o dno. Znowu nie mogę normalnie żyć, znowu nieprzespane noce i wieczny strach, niezapłacone rachunki. Wiem, że ludzie mają większe problemy, wiem też, że kiedyś te problemy moje się skończą i, że może ja będę się mogła odwdzięczyć. Teraz nie tylko proszę ale błagam o wsparcie.