Maleństwo prosi o pomoc

Słońce  chyliło się już ku zachodowi, za  oknem ciemne chmury tańczyły na niebie a  gałęzie  rosnącej pod domem wierzby  poruszały się na wietrze stukacjac w szyby, tworząc melancholijną melodię. Pod oknem, tuż przy kamiennym murze, rozbrzmiewała inna, o wiele smutniejsza nuta. To było ciche, żałosne miauczenie, przerywane łkaniem, tak delikatne, że ledwo słyszalne.

Była to maleńka kicia, malutka jak paluszek,  wystraszona i głodna,  z oczkami  pełnymi strachu i rozpaczy. Podkulony ogonek, cieniutki jak nitka, ani drgnął, a maleńkie łapki nieśmiało podnosiły się i opadały, jakby chciały skądś uciec, ale nie miały już na to siły :(

Miauczenie stawało się coraz głośniejsze, coraz bardziej zdesperowane. To nie było miauczenie złości, lecz skarga na samotność, na ten wielki, obcy świat, w którym nie było dla niej miejsca.  Szukała  mamy, jej  ciepła, miłości i bezpieczeństwa ale na próżno  :( malutka  chciała, żeby ktoś ją przytulił i powiedzial, że wszystko będzie dobrze, że nie będzie już więcej sama.

Przez chwilę patrzyła w okno. W środku paliło się światło, widać było cień jakiejś postaci.  Kicia rozpaczliwie  wołała o pomoc. Wtedy postać w oknie odwróciła się i spojrzała w dół. Na zewnątrz stała skulona,  samotna, maleńka koteczka, która miała nadzieję, że jej prośba zostanie usłyszana, że ktoś otworzy drzwi i wpuści ją do swojego serca.

Bardzo prosimy o pomoc dla maleństwa.

Potrzebna wizyta u weterynarza   oraz  wsparcie na utrzymanie maleństwa w domu tymczasowym.

Pomożecie tej sierotce ?