W walce o normalny uśmiech

Witam,mam na imię Kasia.Mam 30 lat.Jestem mama dwójki dzieci.Bardzo mi wstyd prosić was o wsparcie,nigdy nikogo o nic nie prosiłam,zawsze starałam się pomagać innym..także i na tym portalu.Wiem ze sa sprawy ważniejsze,ze sa o wiele cięższe sprawy i problemy ludzkie.Może dlatego tak bardzo mi wstyd.Ale postanowiłam opisać po krótce moja historię.Po porodzie pierwszego dziecka zaczęły mi wypadac włosy,zaczęły lecieć zęby.Zachorowalam na anemie.Straciłam czwórki i dwójki.Tak bardzo się zalamałam.Doszła depresja,myśli okropne.Przestałam istnieć,nie chcialam wychodzić do ludzi,o uśmiechu nie wspomnę.Tak bardzo mi żal dzieci,mówią do mnie,ze inne mamy sa radosne i szczęśliwe.Pragnę dla nich być szczęśliwa. Unikam ludzi.Staram się robić tak by nie widziały mojego uśmiechu ale równocześnie płaczu który mimo to,co wieczór się pojawia.Wiem ze może to tylko zęby,ze bez tego można żyć.Ale wiem ze moja depresja jest tego skutkiem ubocznym.Chciałbym bym bardzo kiedyś się uśmiechnąć normalnie,dlatego proszę was o wsparcie.Moje możliwości finansowe nie pokryja kosztów wstawienia.Chciała bym chociaż wstawić dwie dwójki.O więcej nawet nie proszę.BARDZO proszę by nikt nie pomyślał o mnie zle.Dziękuję bardzo wszystkim.