Rehabilitacja poetki i artystki

Przyjaciele wy moi! Barankową wiosną słonce pląsa nad nami skacząc promieniście, ciasta plotą warkocze i nad piece rosną, a nam w głowach kiełkują rzeżuchowe liście. W rytmie dzwonów kołyszą się dumne chorągwie które na złotych czubkach psotne wróble niosą, Zmartwychwstanie nam głoszą wciąż te same tony posypane wciąż nową, rozsrebrzoną rosą. Więc zanućmy też z nimi ,podzielmy się jajem i pisanek radosne dziś rozwińmy pączki, - wiemy, że Pan jest dobry - tylko On szczęście daje, On swą radość rozlewa nawet na zajączki. I dlatego przez miasto tańczmy posuwiście, i dlatego dzwonnicom serca glośno biją, - nie ma zła i ciemności: są młodziutkie liście! Alleluja na zawsze! - i wszyscy niech żyją!

Kochamy Cię Dorotko (wiemy że Ty wiesz, ale wiesz że czasami musimy to powiedzieć ;))

Życzę dużo zdrowia!