Torbiel

Jedni zbierają na marzenia, na auto,na budowę domu, na rower...ale najważniejsze zbiórki to-na leczenie ratujące życie, a my? My zbieramy na powrót do Ojczyzny ze względu na mój zły stan zdrowia. 

Dzień dobry, mam na imię Joanna, jestem po 30tce, od wielu lat sama wychowuje dziecko (12l).

W 2017roku byliśmy zmuszeni wyjechać za granicę, wyrzucono nas z domu, nie będę się rozpisywać ile już przeszłam w swoim życiu, bo mogłabym napisać o tym książkę (przemoc psychiczna, fizyczna, bezdomność). Od 2020/21 r cierpię na depresję, nie mam tu znajomych, moje życie to praca dom spożywczak i szkoła i to byłoby na tyle i szczerze wykańcza mnie to psychicznie, zarabiam najniższą krajową, a czasem rachunki zżerają więcej niż zarobię. Nie mam z czego odłożyć, nie posiadam auta ani nic cennego co mogłabym sprzedać, nie mam już sił patrzeć jak moje dziecko pyta mnie kiedy w końcu zamieszkamy w Polsce, widzę, że jego dzieciństwo zostało zniszczone, czuję się okropnie winna za to ale mam nadzieję, że uda się jeszcze to naprawić z waszą pomocą, mieszkamy w malutkim miasteczku gdzie nawet nie ma gdzie wyjść się przejść na spacer, bo na dalsze podróże no niestety nas nie stać. Niestety w dniu swoich urodzin dowiedziałam się, że mam nieoperacyjną torbiel przy jądrze podstawy mózgu i problemy z kręgosłupem(rezonanse), od kilku lat mdleje co jakiś czas, wcześniej te epizody miałam raz na kilka miesięcy,w przychodni jedyną pomoc jaką otrzymałam to słowa "proszę powoli wstawać", bez żadnych badań,więc byłam zmuszona się zapożyczać i zrobić rezonans w Polsce po tym jak kolejny raz zasłabłam i ucisk głowy nie ustępował, teraz w ostatnim czasie to już były 3 zasłabnięcia w ciągu miesiąca, najgorszy strach jest chyba w tym, że któregoś dnia już nie wstanę i moje dziecko zostanie samo w obcym kraju, nawet nie chcę o tym myśleć. Wygląda to tak, że najpierw dostaje silnego ucisku w głowie i mam dosłownie maksymalnie 5sekund by się czegoś złapać żeby nie upaść, wszystko trwa kilkanaście sekund i po każdym takim epizodzie mój organizm jest wykończony, jestem zmęczona. 

Chcemy wrócić do Polski, do domu, którego niestety nie mamy, chcemy zacząć w końcu żyć, tyle ile będę w stanie. Jestem zdesperowana i jest mi wstyd ale proszę was o pomoc 😔

Mój język ang.kuleje ale nie jestem w stanie się tego wyuczyć,problemy z nauką, pamięcią, czasem koordynacją ruchów wynika z posiadania torbiela w mózgu,która uciska, torbiel jest nie oprecyjna,bo jest zbyt głęboko w samym środku mózgu 2cmx2cm, dopóki nie dostanę udaru lub padaczki to podobno nie da się nic z tym zrobić,w najgorszym wypadku po prostu torbiel pęknie co wiąże się z ryzykiem zgonu,a przynajmniej tutejszy lekarz tak stwierdził (z neurologiem się nie widziałam,brak dostępu). W moim mózgu występują również jakieś ogniska i nie mam pojęcia co to jest, bo tutaj tego też nie wiedzą. Nie wyznaczono mi żadnego leczenia, żadnych dalszych wizyt po prostu rozłożyli ręce,a nie wierzę i nie chce wierzyć, że nie da się już nic zrobić. Muszę żyć jak najdłużej, mam do wychowania dziecko. 

Dlaczego taka kwota?

Na przeprowadzkę i na wynajęcie mieszkania, które mogłabym opłacić chociażby na 3miesiące z góry zanim znajdę pracę, po prostu potrzebujemy żeby tylko zacząć, a później już sobie poradzimy, pracy jest dużo więc dałabym radę. Wiem, że o zdrowie również będę musiała zadbać, dla dziecka, bo ma tylko mnie(z ojcem nie mamy kontaktu od 10lat) ale najpierw jakiś kąt i praca,bo mimo wszystko chcę funkcjonować normalnie jak każdy i nie myśleć o tym każdego dnia. 

Bardzo prosimy o pomoc. 

Jeżeli chodzi o wyniki badań to bez problemu mogę przesłać na meila jeżeli będzie taka potrzeba. [email protected]

Dziękujemy. 

Jest mi wstyd ale już innego wyjścia nie mam, dlatego prosimy o pomoc😔

Jeżeli ktoś ma pytanie to chętnie odpowiem [email protected]