Na terapię dla Mateusza

Jestem mamą dwóch nastoletnich synów. Wychowuję Ich sama. Tata zmarł dwa lata temu w listopadzie. Potrzebną kwotę zbieram dla młodszego syna Mateusza. Syn powinien mieć terapię, socjoterapię ze względu na swoje trudne zachowania opozycyjno buntownicze, a nawet zagrożenie niedostosowaniem społecznym. Martwię się, że dotychczasowe kroki, które podejmowałam, aby pomóc synowi, nie przynoszą pożądanych rezultatów. Jak tylko dowiedziałam się, że taka terapia jest możliwa to zajęłam się szukaniem środków. Ze względu na wiek syna, 12 lat to już sporo, terapia jest długotrwała i trudniejsza. Znam wspaniałych profesjonalnych specjalistów, którzy mogliby poprowadzić tę terapię. Zdobyli już moje zaufanie i wierzę, że dzięki Nim jest możliwe to co mnie często przerasta. Żyję też nadzieją, że moje dziecko w przyszłości będzie dobrym człowiekiem, porządnym obywatelem i świetnym pływakiem. Mateusz obecnie zajmuje się pływaniem, jeździ prawie codziennie na treningi. Każda mama, każdy rodzic pragnie  dla swojego dziecka zdrowia. Przede wszystkim, żeby normalnie funkcjonowało w społeczeństwie. Piszę to z nadzieją, że przyjdzie pomoc. Pomoc w coraz zdrowszym funkcjonowaniu młodego człowieka . Z góry dziękuję za każdą, dosłownie każdą pomoc. Miesięczny koszt terapii to 4500 zł.Chciałabym móc zapewnić synowi terapię przynajmniej do końca roku szkolnego. Z nadzieją Joanna, mama Mateusza.

Poniżej nieco informacji nt w/w zaburzenia, ze strony www.centrumdobrejterapii.pl

Zaburzenia zachowania rozpoznajemy wtedy gdy dziecko lub nastolatek w powtarzalny sposób przekracza normy społeczne, a nawet łamie prawo. U dzieci nasilenie takich zachowań bywa zwykle nieco mniejsze i nie przekracza norm prawnych – rozpoznaje się wtedy zaburzenia opozycyjno-buntowniczne.

Zaburzenia zachowania i zaburzenia opozycyjno-buntowniczne występują nawet u 10% dzieci i nastolatków. Częściej stwierdza się je u chłopców.

Objawy

Zaburzenia opozycyjno-buntownicze przejawiają się tendencją do buntu i konfliktów z osobami reprezentującymi autorytet (rodzice, nauczyciele, inni opiekunowie). Dziecko odmawia spełniania poleceń, postępuje na przekór oczekiwaniom, przeciwstawia się ustanowionym zasadom, często „wchodzi w dyskusje” z dorosłymi, zamiast spełniać ich polecenia, zachowuje się prowokacyjnie, z rozmysłem sprawia innym przykrość, a jednocześnie jest bardzo wrażliwe na swoim punkcie i długo rozpamiętuje urazy. Zdarzają się ataki gwałtownej złości i agresji, zwłaszcza wtedy gdy coś się dzieje nie po jego myśli. Rodzice często opowiadają, że dziecko potrafi jednak zapanować nad swoim postępowaniem i zachowuje się bardzo poprawnie w nowych sytuacjach lub wobec mniej znanych osób.

Jeśli zachowania dziecka znacznie przekraczają normy społeczne i pojawiają się działania niezgodne z prawem (kradzieże, włamania, ucieczki z domu, picie alkoholu, stosowanie narkotyków, wagary, itp.) oraz naruszające nietykalność innych osób (pobicia, pogróżki, zastraszanie, itp.), rozpoznaje się zaburzenia zachowania. Częściej, choć nie zawsze, dotyczą one nastolatków i wielu przypadkach poprzedzają je zaburzenia opozycyjno-buntowniczne w okresie dzieciństwa.