Nasz przyjaciel UMIERA

Nasz przyjaciel Foxy, to około 12-letni, wspaniały pies w typie Foksteriera. Niesamowicie mądry, charakterny, oddany i wdzięczny. 

Nie lubimy o tym mówić, bo teraz jest wiecznie uśmiechnięty i szczęśliwy, jednak życie go bardzo doświadczyło. 

Nie znamy wcześniejszych przeżyć Foxia, wiemy natomiast, że przed adopcją spędził 6 lat, czyli 1568 dni w schronisku, z czego pierwsze lata w fatalnych warunkach. W ciągu tych 6 lat podjęto dwie próby adopcji, ale po krótkim czasie oddawano Foxiego z powrotem do schroniska, podając powód, że „szczeka” na hodowane przez kogoś szczury. Teraz o dawnym życiu przypominają jedynie starte od gryzienia i próby uwolnienia z klatki i zęby. 

fot. Dzika Fota

Adopcja Foxiego w 2023 roku to była najlepsza decyzja, bo mimo odradzania i ostrzegania wszystkich wokół, Foxiu okazał się niesamowitym psem. Wypatrzyliśmy go na stronie schroniska po zdjęciu, na którym był szykowany do wystąpienia w telewizji śniadaniowej. Taka gwiazda! 5 dni później Foxiu był już z nami. Jest przegrzeczny, bardzo dobrze wychowany, niespotykanie mądry i oddany. Jego wdzięczność za dom i miłość odczuwamy każdego dnia. Foxy pilnuje swojego domu jak najlepszy ochroniarz i nic mu nie umknie, nie odstępuje małego Franka na krok, uwielbia się przytulać, patrzeć głęboko w oczy swoimi pięknymi, mądrymi oczami, uwielbia też długie i częste spacery, kocha wszystkie możliwe zabawki i smaczki, bardzo lubi gości. Jest przy tym bardzo czystym psiakiem - nigdy nie nabrudził, ani niczego nie zniszczył. Foxiu również ani razu nie zaszczekał w domu, jest bardzo „kulturalny”. Chociaż obiecywaliśmy sobie, że nigdy to nie nastąpi - Foxi śpi z nami w łóżku każdej nocy, wtulony w nas. Jednak największą radością jest dla Foxia jazda samochodem - pcha się do niego przy każdej możliwej okazji, byleby tylko móc do niego wsiąść. Rok temu zdobył z nami Śnieżkę, a całą trasę ciągnął nas w górę i ani na chwilę nie przystanął, chociaż baliśmy się, że nie da rady. Foxy jest naszym ukochanym i wymarzonym przyjacielem i jest dla nas jak pierwszy synek. 

Foxiu cierpi na zapadającą się tchawicę, przez co kilkanaście razy w ciągu dnia ma napady, w których się dusi. Wydaje przy tym odgłos, jakby miał dosłownie rozciętą krtań. Jednak dobrze dobrane leki pomagają mu funkcjonować, minimalizując napady do minimum. Choroba ta jest najbardziej słyszalna w momentach ekscytacji i szczekaniu. Jakby tego było mało, Foxy ma również niedomykalną zastawkę w sercu. 

Parę tygodni temu zauważyliśmy, że Foxiu kuleje. Byliśmy pewni, że nadwyrężył łapkę na jednym ze spacerów. Na kontroli u weterynarza, do którego jechaliśmy po leki na tchawicę, wspomnieliśmy o kulawej łapce. Byłam wtedy w 9 miesiącu ciąży. Weterynarz po wstępnym badaniu poprosił mnie o wyjście, ponieważ chciał zrobić zdjęcie rentgenowskie. Po wykonaniu zdjęcia wróciłam do moich chłopaków do gabinetu, w którym panowała dziwna cisza. Lekarz pobrał jeszcze z łapki wymaz do cytologii i mieliśmy pojawić się na wizycie za miesiąc. W międzyczasie urodził nam się syn, a Foxi zaczął szukać coraz więcej samotności, całkowicie przestał używać chorej łapki, a z jego oczu zniknęła radość życia. Widzieliśmy, że bardzo cierpi. 

Po kolejnej wizycie, mąż ze łzami w oczach przekazał mi diagnozę. Kostniakomięsak, nowotwór złośliwy, amputacja, eutanazja. Maz wiedział o tym już po pierwszej opisanej wizycie, ale na końcówce ciąży nie chciał mnie stresować. Jak to się stało, że nasz przyjaciel, ze wspaniałego kompana życia, radosnego i uśmiechniętego czworonoga stał się umierający? Leki przeciwbólowe nie działają, a z dnia na dzień jest coraz gorzej. Nowotwór zżera jego nogę, a w ciągu miesiąca nastąpiło takie pogorszenie, że obwód nóżki w newralgicznym punkcie zwiększył się o połowę. Na tę chwilę Foxiu nie ma przerzutów, ale trzeba działać szybko. Jedynym ratunkiem i próbą przedłużania życia Foxia jest amputacja objętej nowotworem łapki. Zrobimy wszystko, żeby przedłużyć życie naszego przyjaciela, bez bólu. Nie możemy pogodzić się z tym, że u schyłku swojego trudnego życia, Foxiu zamiast spokoju i psich spraw, nawet teraz musi mierzyć się z bólem i cierpieniem. Bardzo boimy się operacji amputacji łapki, ponieważ będzie ona wielkim obciążeniem dla serca Foxia. To jednak jedyny sposób na jego przeżycie. Wierzymy, że waleczny charakterek Foxia ułatwi mu rekonwalescencję i odnalezienie się w nowej sytuacji, bez tylnej łapki. 

Zbiórka powstaje, aby każdy chętny i przejęty losem Foxia, mógł wesprzeć nas w operacji i leczeniu przyjaciela. Z góry dziękujemy za każdą pomoc!