prosze o pomoc na wozek

Nazywam sie Maja Linde-Apanowicz, mam 30 lat i od urodzenia jestem osobą niepełnosprawną.

W 2015 roku, lekarze postawili mi rozpoznanie - dystonia?

Jest to choroba genetyczna, tak naprawde nie ma na nią lekarstwa, tylko na poprawe jakości życia.

Na dzień dzisiejszy, zmagam sie z wielkimi bólami kończyn dolnych oraz kręgosłupa przez bardzo silną spastyke (mimowolne napinanie się skurczowe mięśni) oraz złej pozycji w niedopasowanym wózku.

Jestem stale osłabiona od działania bardzo silnych leków przeciwbólowych, których coraz większa dawka jest i groźbą uzależnienia.To leki neurologicznie-przeciwpadaczkowe, zwiotczające i rozkurczowe, które muszę brać, choć ich działanie słabnie od długiego ich przyjmowania.Jeśli przestaną skutecznie działać, to jestem skazana na pewne cierpienie i przymusowy pobyt w Szpitalu.

Jestem również bardzo podatna na nagłą zmianę temperatury oraz pogody, ale muszę mieć częste wizyty lekarskie i rehabilitacyjne.

Z dnia na dzień jestem coraz słabsza.Musze mieć rehabilitacje, basen który zmniejsza moje dolegliwości(im wiecej tym lepiej) oraz niezbędne leki.

Staram sie żyć normalnie, pomimo że poruszam sie na wózku inwalidzkim, który nie spełnia moich norm jak i miejsce mojego pobytu, gdzie jestem skazana na stałą pomoc opiekuna przy opuszczaniu domu, a także wszędzie gdzie się udaje.

Moim najwiekszym marzeniem jest samodzielne funkcjonowanie, powrót do szkoły oraz pożytecznego zajęcia i hobby.

Moja choroba zabiera mi życie, przez to jak funkcjonuje i czas, który muszę jej poświęcić by zdrowieć.

Niestety, jest to nie możliwe z powodu za cieżkiego wózka inwalidzkiego. Najzwyczajniej nie mam na to siły, mam słabe ręce.

Moja sytuacja materialna jest bardzo trudna. Od urodzenia jestem na rencie socjalnej,  jestem osobą samotną i przeważnie przebywam sama.

Szacowany koszt wózka przekracza moje możliwości.

Dlatego, zwracam sie z prośba do Panstwa o jakokolwiek  pomoc.

Proszę, o każdy symboliczny grosz.

Z góry Państwu-

Bardzo serdecznie dziekuje.