Ucieczka do raju

Moje imię - ANNA Maria. Tatuś ponoć w urzędzie nie zrobił kreski pomiędzy jednym, a drugim imieniem, dlatego Maria nie jest wynikiem dwuczłonowego imienia...lecz jako drugie oddzielne imię! Na trzecie, jako osoba wierząca przyjęłam Magdalena. 

Jako człowiek - kobieta, jestem bardzo naiwna,  uczciwa, szczera, prawdziwa, pogodna i godna zaufania. 

Naiwność w swoim przypadku mogę nazwać celowym zachowaniem/zjawiskiem, gdyż wierzę w dobro każdego człowieka, nie próbując  tym samym stworzyć przylepki "łajdak" na czole wielu ludzi, których spotykam. Wybaczam z reguły każdemu, za wszystko i wierzę w ich dobre intencje, bo nie rozumiem dlaczego człowiek człowiekowi mógłby źle życzyć? Przecież i tak na końcu naszej drogi pozostaniemy My sami i za nasze wszystkie czyny życiowe, sami się nie osądzimy. Ani nie ja to będę oceniać :) Ja żyję tak, żeby każdego dnia nie żałować żadnej decyzji w życiu, starając się nie ranić nikogo po drodze (bo wszystko jest względne - dla każdego co innego). Nie mam wyrzutów sumienia, związanych z mówieniem prawdy, bo prawda pomaga mi przetrwać. Często dostaję za to po głowie od życia. Jest to bardzo przykre i smutne. 

Dla ludzi, którzy mnie znają - uśmiechnięte zdjęcie na facebook'u, nie zawsze idzie w parze z dobrym samopoczuciem. Tak samo, jak i Wy - mam problemy, depresje i inne kwiatki. Staram się w sarkastyczny, lecz łagodny i pogodny sposób podchodzić do przeciwności losu, które wiecznie spotykam. Wierzę w KARMĘ, że zawsze wraca. 

Sami ze sobą toczymy walkę o przetrwanie - spójrzcie dookoła siebie. Czy czasami nie masz ochoty rzucić wszystkiego daleko i wyjechać? Każdy o tym marzy - ja też. Obecnie jako osoba bezrobotna, nie mogę sobie na to pozwolić. Wołam do wszystkich, którzy przeszli wiele w życiu i mimo wszystko nie poddali się w walce o lepsze jutro. 

Być może wyjazd, który planuję na Filipiny pozwoli spojrzeć głębiej w swoją duszę. 

Chciałabym zaznać spokoju ducha, wiary w to, że człowiek człowiekowi nie wilkiem. 

Chciałabym również odnaleźć na miejscu ubogie krainy i pomóc potrzebującym, tak jak tylko będę mogła. Nawet w zwykłych czynnościach - śpiewać z nimi, uczyć angielskiego, brzdąkać na instrumentach, napoić, czy ubrać w nową koszulkę. Na co dzień zapominamy o małych rzeczach, których kupić się nie da - uśmiech, zainteresowanie, wiara, nadzieja, wsparcie.  

Jeśli będzie taka potrzeba, jestem w stanie tam zostać na dłużej...

Każdego kogo spotykam, oddałabym serce i duszę - zazwyczaj też tak się dzieje, ale ludzie posiadający wiele, niewiele widzą. Tym samym moje serce często płaczę, a duszę zatraciłam już parę razy, przez chwilowy zanik świadomości. Duszę odzyskałam na nowo i cieszę się z każdego zwykłego dnia, który daje mi dużo szczęścia i wiary w to, że nigdy nie jest za późno na tworzenie czegoś nowego! Jestem duszek, od nazwiska, być może i to też nie przypadek??! :)

AKTUALIZACJA:

Po 1. Znalazłam wolontariat, który mógłby być dla mnie dobrą formą wyjazdu: 

https://www.workaway.info/352273484254-en.html

Właściwie nie jest powiedziane, że być może planuję kupić bilet w jedną stronę :) 

Po tym, jak spotykam się od osób, po których bym w życiu się nie spodziewała/fali hejtu / jeszcze bardziej buduje to moją ideę wyjazdu! Już wiem, chce chce pojechać tam na wolontariat! 

Tym samym dziękuję Andrzejowi Patyrze, za wskazówki i za jego doświadczenie, które mnie wiele nauczyło i doszło do mnie po czasie. Choć siedziałam z boku, patrzyłam jak mój kolega z liceum wyjechał z małżonką na filipiny, to ich dziecko: http://nafilipinach.com 

Felek był na misji i wczoraj mi to zaproponował. Zobaczymy co dalej się rozwinie!

Po 2. 

Założyłam kanał na YT (nazwę zdradzę bliżej celu :)) na którym chcę informować Was o wszystkim co mnie tam spotyka :)! Mam już w głowię koncepcję i wiem, że będzie się Wam podobało :))!!

Chcę zacząć zbierać z Wami, zaczynając od zera. Im bliżej celu, tym bliżej marzeń. Uda się? :)

Aktualizacja

Dziękuję moim kochanym rodzicom za ogrom pracy, którą włożyli w wychowanie mnie, na całkiem sensowną i przedsiębiorczą babę. Dziękuję również siostrze, że zaczyna powoli patrzeć na mnie, jak na człowieka. Uwierzcie we mnie, poradzę sobie w życiu, tylko więcej wiary!