Dwa Kroki Ku Pełni Życia

Witam serdecznie.

Moja godność Przemysław Art, jestem przeszło 40 letnim, mieszkańcem niewielkiego miasta o nazwie Płońsk.

Od chwili urodzenia jestem osobą niepełnosprawną, zmagam się m.in. z rozszczepem kręgosłupa, przepukliną oponową i niedowładem kończyn. 

Przebyłem dotychczas 6 b. poważnych operacji ortopedycznych i neurochirurgicznych,które poważnie naruszyły mi barierę odpornościową,wszelkie dłuższe spacery mobilne podczas opadów,silnego wiatru i temperatury poniżej 20 stopni, kończą się długotrwałą, poważna infekcją 

Pierwsza z mych operacji, odbyła się dwie doby po porodzie- była to plastyka odcinka lędźwiowego kręgosłupa, ratująca mi życie, ostatnia, sprzed kilku laty- była związana z zakotwiczeniem rdzenia kręgowego.

Ze względu na wspomniane wyżej choroby, mam duże problemy z chodzeniem, które ograniczają moje możliwości w przemieszczaniu.

O ile wewnątrz mieszkania jestem w stanie poruszać się w miarę samodzielnie, o tyle wyjście na zewnątrz jest dla mnie nie lada wyzwaniem na granicy Mission Impossible. Korzystam z ręcznego zwykłego wózka inwalidzkiego, ze względu na brak równowagi przestrzennej, choroby wrodzone charakterystyczny, kołyszący tryb chodzenia i szybkie męczenie się nóg. 

Mieszkam od przeszło 40 lat w starym, PRL-owskim bloku z lat 80-tych, bez windy, bez żadnych przystosowań dla osób takich jak winda, blok przeszedł niedawno termomodernizację, bariery architektoniczno-techniczne niestety- mimo tego,z oczywistych względów, nie zniknęły.

Śmiało mogę rzec, iż bez pomocy osób trzecich, moje obecne mieszkanie stanowi " dobrowolne więzienie otoczone bezkresnym Atlantykiem wszelkiego rodzaju barier, odgradzających mnie od życia w normalnym, aktywnym świecie. 

Pomimo chorób, jestem pogodnym, optymistycznie patrzącym na świat człowiekiem, pełnym energii i woli życia.

Chętnie fotografuję za pomocy kamery sportowej naturę i zabytki, interesuję się historią, medycyną, zagadnieniami prawnymi,designem i wizażem kobiecym z pozycji pomysłodawcy teoretyka (fryzury, makijaże,ubiory, obuwie, dodatki), grafiką komputerową i nagrywaniem filmów. 

Do tej pory wyjeżdżałem na spacery i przejażdżki po okolicznych miejscowościach-20 letnim , wysłużonym skuterem marki Meyra Cityliner 415 dla osób niepełnosprawnych, który ktoś musi przyprowadzać i odprowadza, to samo w przypadku mego wózka inwalidzkiego ręcznego Quickie Life, który ktoś musi wnosić i znosić.

Zatem owe pojazdy ani ten tryb życia, na który jestem obecnie skazany, niestety nie zapewniają absolutnie żadnej autonomicznej suwerenności ani poczucia wolności, skazują mnie na pełną zależność od pomocy i wsparcia osób trzecich, które by każdorazowo przyprowadzały skuter i odstawiały na miejsce garażowania, co jest uciążliwe, krępujące i dalekie od pełnej samodzielności, o której zawsze marzyłem, o całkowitej suwerenności życia, w miejscu mego zamieszkania o byciu przydatnym w społeczeństwie, o spełnianiu się w swych pasjach - w stopniu równie usilnym, jak wielu marzy o podróżach zagranicznych.

Stąd od pewnego czasu,moim wielkim dążeniem i marzeniem stało sie posiadanie sprzętu o nazwie Observer Maximus- połączenia wózka inwalidzkiego ze schodołazem, dla którego bynajmniej, żadne schody, piaski, wydmy ,tereny leśne i rolne, nie stanowią żądnej przeszkody ,niestety koszt owego sprzętu to 50 tys złotych, w sytuacji, gdy to stanowi jedyną alternatywę opuszczenia lokum samodzielnie u suwerennego życia, to byłyby moje doskonałe,"zastępcze zdrowe nogi" i okno na świat...

Myślę też, o pojeździe docelowym, "długodystansowym", czyli okabinowanym wózku typu skuter inwalidzkim MINI CROSSER X2, którym bez względu na pogodę, mógłbym chroniony przed deszczem i wiatrem, poruszać się po mieście w jesienno -zimowy czas , bo przecież żyć,robić zakupy, wykonywać badania i analizy, funkcjonować w społeczeństwie, załatwiać sprawy urzędowe,trzeba przez 365, a czasem 366 dni w roku ,a nie tylko w sezonie wiosenno - letnim , w czasie "słoneczka i ciepełka". Niestety i tutaj wymogi dystrybutorów są nieubłagane - podstawowa wersja owego sprzętu to koszt 59 tys zł, totalny kosmos dla mnie ,a doposażenie go w tak potrzebne ogrzewanie , winduje cenę o  10 tys w górę.....

Mając za sobą te dwa "bezcenne kroki ku suwerennemu życiu we własnej przestrzeni" , Przekroczyłbym własną, "Złotą Bramę", realizacji marzeń, ku nowej jakości, swobodnego, pięknego życia.

Jak dla każdej nieaktywnej zawodowo osoby niepełnosprawnej żyjącej w Polsce i utrzymującej się wyłącznie z renty socjalnej, wymagane przez producentów sprzętu inwalidzkiego kwoty brzmią bardzo dramatycznie, wręcz surrealistycznie nieosiągalnie, znacząco przekraczają moje możliwości finansowe.

Dlatego też,choć przychodzi mi to z ciężkim sercem ,wśród potężnych rozterek moralnych,nieśmiało zwracam się z prośba do Wszystkich Was o pomoc w zdobyciu choćby części środków na zrealizowanie moich marzeń, które zapewniłyby mi zupełnie nowe, standardem, forma i jakością życie, pozwoliłoby mi to poczuć pełnię istnienia, zwiększyłoby moją samodzielność oraz aktywność.

Z góry dziękuję Wszystkim Wspierającym moją zbiórkę za bezinteresowną pomoc.

Wszelki gest wsparcia z Państwa strony, jest dla mnie kolejnym krokiem w kierunku realizacji marzeń i większej aktywności w życiu społecznym.