Koteczki z tapczanu

Marznąca jesień objęła w swoje szpony małą wioseczkę.  Wiatr hulał miedzy domami niosąc ze sobą chłód i wilgoć. W  opustoszałej szopce  w kącie przykrytym starym kocem, znalazła schronienie bezdomna kotka. Tu, w mroku i samotności, wydała na świat swoje pewnie nie pierwsze  kocięta. Były maleńkie i bezbronne, ale   matczyne serce kotki biło mocno, chroniąc je przed zimnem.

Dni mijały, a wraz z nimi pogoda stawała się coraz bardziej kapryśna. Deszcz padał nieprzerwanie, zamieniając okolice w błotniste bagno. Kocięta z ciekawością badały świat wokół siebie. Ich matką była dzielną wojowniczką, która mimo trudnych warunków, zdobywała dla nich jedzenie i chroniła przed wszelkimi niebezpieczeństwami.

Pewnego wieczoru, gdy temperatura drastycznie spadła, kotka przeniosła swoje maleństwa na stary, porzucony tapczan stojący pod  zadaszeniem blisko maleńkiego domu. Tam, w miarę suchym miejscu, kocięta mogły się przytulić do siebie i do matki, szukając ciepła. Ich małe ciała drżały z zimna, ale instynkt przetrwania kazał im walczyć o życie.

Kobieta mieszkająca obok miejsca,  gdzie stał tapczan zauważyła kotkę i jej maleństwa, i postanowiła je dokarmiać. Nikt oprócz niej nie zwracał uwagi na kocią rodzinkę,   były to przecież tylko bezdomne zwierzęta, których los wydawał się być przesądzony. Nikt nie pomyślał o tym, by im pomóc, by zapewnić im choćby chwilę ciepła i bezpieczeństwa.

Kobieta nie może  ich przygarnąć, gdyż ma już swoje zwierzęta dlatego pilnie potrzebny jest dom, gdyż kocięta już są chore i bez pomocy dobrego człowieka mogą tego nie przetrwać.

Bardzo prosimy o pomoc dla kociąt. Potrzebne leczenie oraz wsparcie na ich utrzymanie w domu tymczasowym.

Karma i żwirek bardzo potrzebne. 

Możemy na Was liczyć  ?

🙏❤️🙏💚🙏❤️