Na sprawę spadkową

Mam na imię Edyta. Kilka dni temu skończyłam 55 lat. Od lat zmagałam się z niskim poczuciem wartości, generalnie jestem osobą introwertyczną, nie specjalnie lubiącą okazywać emocje. Rozwiodłam się z mężem dawno, od tego czasu jestem sama i mam ciągle pod górkę. 

W grudniu zmarł mój tato i zostawił mi spadek w postaci 1/4 domu. Jednakże z jego decyzją, że nie wydziedziczył mnie za to,że mąż zadłużył moje mieszkanie spółdzielcze i je straciłam ( gdy nie będę miała tego kąta do życia, będę bezdomną)nie zgadza się mama. Wypowiedziała mi wojnę. Mi i tacie, ponieważ nie chciała nawet pożegnać taty i pójść na pogrzeb. 

Założyła sprawę mi fikcyjną, że znęcam się nad nią, wypędziła mnie z domu zaraz po śmierci taty. Pojechałam do Koszalina do Domu Miłosierdzia. Tam byłam trzy miesiące. Myślałam, że może mamie przejdzie, że uspokoi się, zrozumie.. 

Ale nie. Mama wyzywa mnie, ubliża, zamyka kotłownię co sprawia, że coraz dalej się odsuwamy od siebie. Czarę goryczy przelało przepisanie swojej części na siostrzeńca, który nie ma zamiaru ze mną dojść do porozumienia, ani ja już też nie. Chcą mi jakimiś oskarżeniami utrudniać tutaj życie, żebym sama zrozumiała, że nie mam tutaj miejsca. 

Na sprawę spadkową na wpłacenie zaliczki miałam pieniądze zarobione w Szczecinie w piekarni, ale te się wyczerpały, bo wróciłam do wsi,a mama miała zawał. Kiedy była w szpitalu, ja musiałam opiekować się zwierzętami i pracę straciłam. 

Adwokat mówi, że może pomóc mi, wie jak, ale zażądał 3500 zł. Ja chcę żeby bylo wszystko uporządkowane prawnie, żebym obroniła się przed absurdalnymi oskarżeniami i mogła spokojnie układać sobie życie... Nie stać mnie na takie duże pieniądze, a mogę stracić jeszcze więcej. Należy mi się 1/4 domu, i 1/4 14-arowej ziemi, więc nawet gdybym miała wyprowadzić się z domu taty, mogłabym walczyć o spłatę. Mama jest tak zawzięta, że właśnie o ten zachowek chodzi.: Ty suko, nic nie dostaniesz... I prowokuje awantury. Nie dam sobie rady bez adwokata wobec pazernej, wiejskiej mamy rodziny, z fałszywymi zeznaniami, gdy słowo jest przeciw slowu. 

Tato jak żył nie pozwoliłby mnie skrzywdzić i to mamę najbardziej denerwuje. Stoję wobec nienawiści która jest dla mnie tym bardziej bolesna, że nie minął nawet rok od śmierci taty. 

Chciałabym jeszcze trochę pożyć i cieszyć się spokojnym życiem, mam marzenia, chciałabym uprawiać swój kawałeczek ziemi, mam dwa koty. Do szczęścia brakuje mi tylko spokoju. Bym zadbała o swój wygląd, zdrowie, poczytała książkę, posłuchała muzyki po pracy. 

Będę wdzięczna za każdą złotówkę, która przybliży mnie do tego spokoju, zakończy te waśnie i walkę mamy, te obelgi, które są ignorowane na policji, a którego zakończenie na moją korzyść obiecuje (po zapoznaniu się z materiałami dowodowymi, które nie muszą być uwzględnione na mój wniosek, ale na adwokata już tak) adwokat. 

Nie bądź obojętny na moją bezsilność, proszę pomóż mi. 

Edyta

Jeszcze kilka słów o powodzie mojej bezsilności;

Mieszkam na wsi, małej, złożyłam ofertę pracy we wszystkich okolicznych miejscach pracy i czekam na odpowiedź. Sprawy już się toczą. Odbyła się pierwsza rozprawa o nabyciu spadku, czekam na uprawomocnienie, które potrwa może kilka tygodni. Jednakże jest jeszcze złożona przez mamę sprawa o rzekome znęcanie się nad nią i fałszywi świadkowie z mamy rodziny ślą pisma, mnożą je, bo przecież chcą mieć po jej śmierci 3/4 domu.  Do Szczecina już nie wrócę, nie mam już na wynajęcie pokoju.

Na co liczę? Pomagają ludzie spełniać marzenia... Może ktoś znajdzie się, kto rozumie jak działają sądy w sprawach cywilnych,jak łatwo jest oszukać biednego, nie znającego swoich praw i języka prawnego i pomoże mi. 500 zł już wplacilam adwokatowi i dałam pełnomocnictwo, jednak przez mamy zawał musiałam zrezygnować z pracy w piekarni w Szczecinie i już nie jestem zdolna nadrobić straty. Piszę uczciwie o wieloletnim konflikcie z mamą. O swojej bezsilności... Nie chcę iść pod most, nie chcę scenariusza na moje życie mojej mamy... .

Za przybliżenie mnie do tego dziękuję bardzo każdej osobie, za każdy grosz.