Gasnące iskry w oczach

ZOSTAŁ JUŻ TYLKO SMRÓD I CIERPIENIE… 🆘 Interwencja w jednym z bloków – pies konał w milczeniu

Na klatce śmierdziało tak bardzo, że sąsiedzi błagali o pomoc. Za drzwiami – pies, którego widok rozdzierał serce: leżący we własnym moczu, odwodniony, zagłodzony, niezdolny do wstania.

Nie miał ani miski z wodą, ani porządnego jedzenia. Karmiony resztkami. Chudy do granic możliwości, z wystającymi żebrami, słaniający się, zrezygnowany.

Jego opiekun? Zamiast wezwać lekarza – przeglądał telefon. A kobieta, z którą mieszkał pies, nie potrafiła nawet powiedzieć, jakiej jest płci. Mówiła o „ukochanej suczce”, mimo że to samiec.

Gdy postanowiliśmy odebrać psa – zostaliśmy zaatakowani. Uderzeni, opluci, spryskani gazem pieprzowym. Ale nie wyszliśmy bez zwierzęcia. Bo życie jest ważniejsze niż nasze bezpieczeństwo. 

Dziś ten pies jest już bezpieczny. Jedzie na badania. Jego stan jest zły. Nigdy nie był diagnozowany, nigdy nie miał opieki. Ale pierwszy raz od dawna będzie dziś spał na czystym posłaniu i będzie miał pełną miskę.

W takich chwilach pytacie, skąd bierzemy siłę. Z takich właśnie oczu. Z tych ostatnich iskier nadziei konających zwierząt. Oprawca zapewne już niedługo dołączy do grupy naszych hejterów, bo to właśnie tacy ludzie - agresywni i okrutni zwyrodnialcy hejtują DIOZ najchętniej. 

Prosimy – pomóżcie mu stanąć na łapki! 

DIOZ – tam, gdzie inni odwracają wzrok.