Kotki- trzy sierotki

Rodzina się powiększa

Od trzech tygodni jesteśmy rodziną zastępczą małych kociąt, które pewnego dnia wyszły spod palet stojących z tyłu domu i z rozdzierającym serce piskiem prosiły o pomoc, której nie mogliśmy im odmówić. Prosimy o wsparcie finansowe na pokarm, środki higieniczne, leki i wizyty u weterynarza, abyśmy mogli podołać niełatwemu zadaniu, tj. ciągłej opiece nad kociętami, aby w zdrowiu osiągnięły wiek względnej samodzielności tj. do 9 tyg. życia.

Alarm, alarm! My chcemy żyć!

Najpierw znaleźliśmy dwójkę braci: jeden cichy, spokojny, elegancko umaszczony obecnie zwany jako "Rezolutny"; drugi głośny, energiczny, z łatką na boku "Zaradny Łatek"- najprawdopodobniej bohater całej rodziny, tak mocno wszczynał alarm. W poszukiwaniu ewentualnego rodzeństwa, zajrzeliśmy wokół owych palet i z olbrzymią przykrością znaleźliśmy kolejne dwa, jednak martwe kocięta.

U specjalisty

Pojechaliśmy więc do weterynarza ocenić stan zdrowia ocalałej dwójki. Na szczęście okazał się zadowalający. Wiek ok. 2 tyg., dopiero co otworzyły oczka (Zaradny Łatek miał nawet jedno, nie do końca jeszcze otwarte), zadbanie wskazujące na niedawną obecność matki dawało nadzieję na jej powrót. 

Oczekiwanie

Postępując zgodnie z zaleceniami weterynarza umieściliśmy kocięta w kartonie wyłożonym kocykiem z ciepłym tetmoforem tuż przy miejscu gdzie do nas wyszły. Dla zabezpieczenia przed możliwymi opadami dodaliśmy jeszcze stół przykryty plandeką jako dach. Idealne warunki mieszkaniowe zostały zapewnione, teraz trzeba czekać na matkę. Niestety po matce ani śladu do wieczora, więc karmienie zakupionym mlekiem modyfikowanym dla kociąt przez strzykawkę stało się realną koniecznością.

Pierwsze karmienie

Jak to pewnie zazwyczaj za pierwszym razem bywa, więcej się tego mleka wylało niż realnie zostało zjedzone. Co się dziwić- mleko inne, strzykawka do piersi niepodobna, no cóż. Umęczyliśmy się okropnie, chyba najbardziej psychicznie- lękiem i obawą, bo to takie malutkie było, że strach cokolwiek zrobić, żeby krzywdy nie wyrządzić. Jednak z poczuciem dobrze spełnionego obowiązku zostawiliśmy je w końcu na noc w naprędce stworzonym, ale porządnym "domku".

Brat odnaleziony :)

W nocy w celu weryfikacji jak się rzeczy mają, udaliśmy się na tyły domu, aby po cichu sprawdzić czy kotki w dalszym ciągu są samotne czy może już nie. Niestety nie było nawet śladu obecności kotki. Za to gdzieś niedaleko, usłyszeliśmy cichy pisk. Okazało się, że w miocie była jeszcze jedna żywa istotka, ostatni (a może pierwszy, bo największy?) brat. Naszego szczęścia w tamtym momencie, nie sposób opisać. Wiedzieliśmy czym skończyłoby się, dłuższe odłączenie w tych pierwszych tygodniach życia od rodzeństwa.

Nadzieja

Trzy dni i dwie noce trwało oczekiwanie z nadzieją, że wróci, może jeszcze, może wróci, a może jednak... jednak nie. Matka nie wróciła (u kotów tak jest, że ojca nie ma od samego początku, oprócz poczęcia, więc mogliśmy liczyć jedynie na matkę). Mieszkamy obok lasu, wiec całkiem możliwe, że nie przeżyła spotkania z lisem... Nagły i mający trwać całą noc deszcz oraz telefon do specjalistki zajmującej się kotami profesjonalnie, pomógł nam podjąć decyzję o zabraniu kotów do domu, tym razem pod swój dach.

Nowa codzienność

Karmienie co 4-6 godz. i nie ważne czy to dzień czy noc, czy środek tygodnia czy weekend, choć trzeba przyznać, że te 6 godz. w nocy, kociaki zawsze grzecznie przesypiały.

Po drugim karmieniu strzykawką Pojechaliśmy natychmiast zakupić butelkę. Produkują takie dla kociąt, świenk morskich i ...jeży. To był jeden z lepszych pomysłów. Kocięta załapały od razu, a my nie martwilimy się, że śpią wiecznie głodne. Pierwsze 0,5 kg mleka dla kociąt (w proszku) skończyło się w ciągu jednego tygodnia. Kocięta nie zwalniają tempa i przybrały już drugie tyle co ważyły na początku.

Podcieranie- a co to? Małe kocięta nie umieją załatwiać się same. W naturze matka liże im brzuchy i stymuluje do załatwiania swoich potrzeb fizjologicznych. W związku z powyższym wzięliśmy zastępstwo w pełnym zakresie. W ruch poszły mokre chusteczki i tony papieru. ;)

Teraźniejszość

Kocięta umieją już korzystać z kuwety, uczymy je pić z miseczki, a wyrzynające się ząbki masujemy gryzakami. Byliśmy na pierwszych wizytach kontrolnych u weterynarza. Są coraz energiczniejsze, co cieszy, bo oznacza dobry stan zdrowia. Bardzo się przydaje duży stojak-drapak-domek, który mamy po naszych kotkach.

Przyszłość

Niebawem nastąpi zmiana pokarmu na stały. Szukamy im nowych domów z dobrymi rękami do opieki. Za 5tyg. czekają nas szczepienia i kocurki mogą iść do adopcji. Nie możemy zostawić ich u siebie, ponieważ mamy już trzy starsze kotki. Będziemy machać za nimi białymi chusteczkami ukradkiem roniąc łzę, jednocześnie ciesząc się, że dadzą radość innym rodzinom.